Ben ağlarsam güller de ağlar
Kuşlar durur mu,
Esen yel, günbatımları
Şafaklar ağlar!
Olsun, yeter ki sen ağlama...
Yüreğin kanaması acı değil
Ellerimin soğukta üşümesi
İçimi titretmiyor
Dalından savrulan yaprak
Ne de karanlık şehrin uğultusu...
Yüreğimi burkan senin gidişin
Sesini duyamayacak oluşum bir daha
Oysa ne masumdun her kahkahanda
Gülüşünü bilen dostlara sordum
Buna da hayıflanmama aldırmazsın ya!
Arkasından şiirler yazarlar ya bazılarının
Unutulmaz, unutulmayacak diye
Seni hiç bir kafiyeye oturtamadım be ağabey,
Yokluğunu bir yere konduramam
Ondandır herhalde.
Bilirim ki gittim gibi yapar, gitmezsin
Bin Bekir Coşkun olur çoğalır,
Milyon olup akarsın;
Her Atatürk sevdalısının
Her laik Cumhuriyet'e gönül verenin
Her bir aydın vatanseverin gönlünde
Ve bir çiçek olup açarsın
Her bir Muzip gülümsemede...
Seni çok özleyeceğiz Sevgili Bekir Ağabey!
