Yaza giriyorduk…

Karataş’taki…

Tarihi Asansör’ün kafesindeki demli çay şahaneydi…

Tatlı bir ilkbahar havasını içimize çekerek…

Mithatpaşa Caddesi’ne inmek için…

Asansör’e adım atarken…

Dünya sevimlisi gencecik bir çift de bizimle birlikteydi…

Kapı kapanınca…

Kabininde yankılanmaya başlayan “Deniz ve Mehtap” şarkısı…

Kalplerde nostalji rüzgarı estirdi:

“Deniz ve mehtap, sordular seni… / Neredesin? / Nasıl derim, terk etti… / Bırakıp beni gitti… / Anladılar ki… / Aşkımız bitti…”

Dairo Moreno’nun kadife sesi…

Sevgililerin biraz daha birbirlerine sokulmalarına neden olmuştu…

Kapı açıldı; elleri birbirlerinin belinde…

Arnavut kaldırımlı daracık sokaktan…

Mithatpaşa Caddesi’nde doğru…

Çifte kumrular gibi yürüyerek gözden kayboldular…

O şarkıyı…

Fecri Ebcioğlu 1966’da yazmıştı…

Tam 56 yıllık bir melodi olmasına karşın…

“Deniz ve Mehtap” hiç eskimedi…

Rahmetli Tanju Okan da şahane seslendirdi…

Gelgelelim…

Dario Moreno’nun şarkıya kattığı lezzet bambaşka…

***

Neden böyle başladık?

Çünkü…

İki gün önce (01 Aralık) o büyük yıldızın…

Vefatının 54’üncü yılıydı…

Yarım asırdan fazla olmuş O’nu kaybedeli…

Ama şarkıları hala dillerde…

Düşünebiliyor musunuz?

Son üç kuşak…

İzmir’in uluslararası yıldızı Dario Moreno’yu…

Yine bu kadim kentin vefasıyla…

Karataş’taki adını taşıyan sokağın büyüsü ve…

Ölümsüz şarkılarının lezzetini…

Kalplerinde yaşatıyor…

Ve…

İzmir’in unutulmaz başkanlarından…

Yüksel Çakmur’un bu güzel kente hediyesi o sokakta…

Kadehlerini…

Dario Moreno’nun şarkılarıyla kaldırmaya devam ediyor…

Bu gururun adı…

“Yaşat ki, hiç ama hiç unutulmasın…” olsun mu?

Olsun…

***

Prenses İzmir’in…

Uluslararası sahne ve sinema dünyasına armağan ettiği…

Tek Egeli’dir Dario Moreno…

Ne yazık ki…

Kısa ama bir o kadar lezzet-i lokum bir öyküdür…

İzmirli Dario’nun yaşamı…

Başlıyoruz…

***

Yahudi kökenli bir ailenin çocuğuydu Dario Moreno…

Doğum yeri; İzmir Mezarlıkbaşı…

Tabii ki, Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı…

Babası trajik bir şekilde cinayete kurban gidince…

Dört kardeşiyle yetim kalıyor…

Kara yazgılı anne Madam Roza…

Nasıl doyursun bunca boğazı?

Dario’yu, yetimhaneye bırakıyor…

Dört yaşına kadar orada kalıyor Dario…

Sonra Yahudi ilkokulunu bitiriyor…

Karnını doyurmak için yapmadığı iş kalmıyor…

Delikanlı yaşa geldiğinde…

Kardiçalı Han'da…

İzmir'in ünlü avukatlarından Nuri Fettah'ın katibi oluyor…

Müthiş azimli…

Konak’taki Milli Kütüphane’nin ağzı dili olsa da söylese…

Dario Moreno…

Geceleri Millî Kütüphane’ye gidip Fransızca çalışıyor…

Öyle yetenekli ki…

Dört dili birden konuşmaya başlıyor…

(Fransızca, İtalyanca, İtalyanca ve İngilizce)

İkinci Dünya Savaşı patlıyor…

Askere alıyorlar…

Görev yeri Akhisar Orduevi…

Orkestrada solist oluyor…

Çok beğeniyorlar…

İzmir’deki Marmara Gazinosu’nda bile sahneye çıkıyor…

Bi’alkış, bi’alkış…

Sormayın gitsin…

İlk profesyonel konseri…

Konak Vapur İskelesi’nin üstündeki gazino…

Para kazanmaya başlayınca…

Annesi Madam Roza’yla birlikte…

Karataş Semti’ndeki…

Mithatpaşa Caddesi’nde yer alan Asansör Sokağı’na taşınıyorlar…

***

İzmirli Dario’ya…

Allah, “Yürü ya kulum” demişti bi’kere…

Artık…

Ankara ve İstanbul’un…

En gözde gazinolarında çalışmaya başlamıştı…

Atina’dan davet aldı…

Ve, son durak rüya kent Paris…

Artık…

Dünyaya açılma zamanı gelmişti…

“Jezabel” şarkısı…

Dario’yu adeta uçurdu…

Bir yandan da…

Sezen Cumhur Önal ve Fecri Ebcioğlu…

Yetenekli İzmirli’nin şarkılarına Türkçe söz yazıyorlardı…

Müzikallerde boşrol kaptı…

Don Kişot’ta…

“Sanço Panço” rolüyle ayakta alkışlandı…

32 filmde oynadı…

Brigitte Bardot’la “Benimle Dans Eder Misin?’’de rol aldı…

O filmdeki dans sahnesini izleyin…

Asla unutamazsınız!

***

Rahmetli Zeki Müren arkadaşıydı…

Bu topraklarda son nefesini verdiği geceye kadar…

Hep aynı şeyi söyledi:

“Ben, Türk oğlu Türk’üm!”

Ve, o gece…

Takvimler, “1 Aralık 1968”i gösteriyordu…

Paris’e gitmek üzere…

Nefes nefese İstanbul Yeşilköy Havalimanı’na geldi…

Paris'te ilk kez yapılacak “Türk Gecesi”ne gidecekti…

Geç kalınca…

Görevliler, “Uçağa binemezsiniz!” dediler…

Uçağın merdivenlerine üç metre kala…

Sert bir tartışmaya başladı…

(Bugün kimler için ne rötarlar yapılıyor; hatırlayın…)

İzmirli Dario, çok sinirlenmişti; tansiyonu fırladı…

Olduğu yere yığıldı…

Ağzından, burnunda kan boşaldı…

Hastaneye kaldırdılar ama…

Heyhat!

İlk müdahaleyi yapan doktora göre…

Hastaneye geldiğinde…

Çoktan hayatını kaybetmişti…

Ve, o sırada…

Henüz  “47 yaşında” idi…

***

Bakın, pek az kişi bilir…

İzmir’de gömülmeyi vasiyet etmişti…

Ancak…

O tarihte

İzmir'den İsrail'e yerleşmiş olan annesi Madam Roza…

Oğlunun cenazesini…

İsrail’deki Holon kenti gömütlüğüne götürdü…

Ve, orada toprağa verdi…

Oysa…

Kısacak yaşamının büyük ölümünü İzmir’de geçirmişti…

Ne acı, değil mi?

***

Bitiriyoruz…

Dario Moreno çok çalışkandı…

Plakları…

Bu sözlerimin kanıtıdır…

Azmi, eşsizdi…

Sahnelerde şen, şakrak, neşeli bir şarkıcı…

Kadife gibi bir ses…

Ama sinemada tam tersi…

Kötü adam rollerinde bile şahane oyunculuk sergiledi…

Hep alkışlandı…

Plaklarını dinleyin…

Çok etkileneceksiniz ve gurur duyacaksınız…

Bu sözüm gençlere…

Nokta…

Hamiş: “Uluslararası popüler şarkıları Türkçe olarak sevenlerine dinletmek, bizim şarkılarımızı da Fransızca olarak okuyup önce Frankofon ülkelere sonra da dünyaya tanıtmak hiç kolay değildi o tarihlerde… Dario Moreno, bu tür müzik ekolünün ülkemizdeki ilk temsilcisi olarak hep anılacak…”

Sonsöz: “”Ölüm kadar çabuksa eğer yaşamak, hiç doğmamayı isterdim ama bir kere doğmuşum; ölmek yasak… / Atilla İlhan – İzmirli şair, romancı, düşünür, deneme yazarı, gazeteci, senarist ve eleştirmen…”