Sadece dokuz yıl arayla…

Atatürk’ün vefat ettiği gün Aydın Nazilli’de dünyaya geldi…

50’li yılların başlarında…

Nazilli sık sık depremlerle sallanırdı…

Minicikti, doğal olarak korkuyordu…

O gün Nazilli yine sallanmıştı…

Ürpererek anneannesine sordu:

“Anneanne neden her yer sallanıyor?”

Ninesi, elindeki işi bırakmadan cevap verdi:

“Zelzele oğlum…”

Beş yaşındaki Ahmet, o yaşta acayip meraklıydı:

“Neden sarsıyor?”

Anneannesinin cevabı hala kulaklarında:

“Bak torunum bu üzerinde yaşadığımız dünya, sarı öküzün boynuzu üzerinde durur… Öküz ırlandıkça (sallandıkça), yer de sarsılır…”

Daha okula bile başlamayan Ahmet…

Bu açıklamayı bir türlü kafasına sığdıramıyor…

Kendi kendine soruyordu, mütemadiyen:

“Dünya neden Sarı Öküz’ün boynuzunda duruyor?”

***

Bu hikayenin o günkü minik kahramanı…

Bugünün…

Türkiye’nin sözüne kalpten inandığı deprem bilimcilerinden…

Jeofizik Yüksek Mühendisi…

Prof. Dr. Övgün Ahmet Ercan’dan başkası değil…

İstanbul Teknik Üniversitesi’nin gözde akademisyenlerinden…

Bu işi en iyi bilenlerden…

Mesela…

Ahmet Ercan Hoca, İTÜ’de görevliyken…

İlk kez 1982 yılında…

Gölcük Depremi’nin 1994’te meydana geleceğini…

(17 Ağustos 1999’da ulusça yaşadığımız büyük acı…)

Ve…

7.5 büyüklükte beklediğini…

Cumhuriyet Gazetesi’nin Bilim Teknik ekinde yazmıştı…

Verdiği tarihte sadece “5 yıl” yanılmıştı…

O korkunç depremin büyüklüğü ise 7.2 ölçülmüştü…

Bununla da kalmadı…

17 yıl önce yine ilk kez “Kentsel Dönüşüm”ü anlattı…

Türkiye'de deprem olacak 33 yeri saydı…

***

Türk Milleti ilk kez “depremle ilgili her şeyi” açık açık öğreniyordu…

***

Takvimler, 2004 yılını gösterirken…

“10 yıl içinde Midilli – Karaburun - Foça üçgeninde deprem olacak” dedi…

Dediği çıktı…

Takvimler, 2011’i gösterirken…

“Üç yıl içinde Midilli'nin güneyinde vuracak” dedi; yine dediği oldu... Depremin olduğu yer de tam isabetti…

Yedi yıl önce, mevsim olarak bugünler gibiydi…

Midilli – Karaburun - Foça üçgenini bi’daha uyardı…

Depremin dilinden anlıyordu…

Prof. Ercan’a göre…

Deprem şöyle fısıldıyordu kulaklarımıza:

“Ben şimdi gerginim daha büyük bir depremle gelerek vuracağım!”

***

Ni’tekim…

Geçen yıl 30 Ekim’de…

Seferihisar açıklarındaki deprem Bayraklı’yı fena vurmuş…

İzmir 116 vatandaşını yitirmişti…

Prof. Dr. Övgün Ahmet Ercan…

Bi’kez daha Foça-Karaburun-Midilli üçgenini işaret etti…

O üçgen için…

Ürperten tahminini dile getirdi:

“Burası 7 dolayında bir deprem üretecek; İzmir'in gerçek depremi de bu olacak…”

***

Dün, yıldız tarihi 22 Temmuz Perşembe’ydi…

İzmir'in Karaburun ilçesi açıklarında…

Sabaha karşı 4,2 büyüklüğünde depremin ardından…

50’ye yakın sarsıntı daha oldu…

Üstelik…

Bölgede son 1 ayda 284...

Son 1 haftada 122, deprem meydana geldi…

Vatandaş doğal olarak tedirgin…

Ancak…

Deprem Bilimci Prof. Dr. Övgün Ahmet Ercan’ın…

“Bu bölge, yeniden toparlanarak 6.8 - 6.9 büyüklüğünde bir deprem üretmeye gebe…” sözleri…

Ciddi anlamda ürpertici…

***

Şimdi, size geçmişten öyle bir örnek vereceğim ki…

Çok şaşıracaksınız…

72 yıl önce (1949) dün…

Yani, yine bir 22 Temmuz günü…(!)

Ege Denizi’nde Oenousae adası yakınlarında…

6.6 büyüklüğünde bir yer sarsıntısı meydana gelmiş…

O depremi…

Gazeteler şöyle duyurmuştu:

“23 Temmuz 1949 Salı günü meydana gelen 6.6 büyüklüğünde deprem, Sakız Adası’nın kuzeyi ile Çeşme ve Karaburun’da ağır hasara neden olmuştur… Karaburun ve köylerinde 250 ev yıkılmıştır… Çeşme ve diğer bazı köylerde hasar vardır... İzmir’de birçok binanın camları kırılmış en sağlam yapıların bile sıvaları dökülmüştür… Depremden sonra çıkan yangın, bu binaların yıkılmasında artırıcı rol oynamıştır…”

***

Bitiriyoruz…

Ne hikmetse…

Her korkutan yer sarsıntısından sonra…

Deprem uzmanlarının yorumlarıyla…

Bi’kaç gün uykumuz kaçıyor…

Sonra?

“Kaderci” marka ceketimizi giyiyoruz ve…

“Hayat devam ediyor!” diyerek önümüze bakıyoruz…

Biraz soğuk bir espri olacak ama..

Prof. Ercan’ın ninesinin 60 yıl önce dediği gibi…

Şu Sarı Öküz, arada sırada da olsa…

Boynuzunun ucundaki dünyayı sallamaktan vazgeçerse…

Paçayı kurtardık demektir(!)…

Nokta…

Sonsöz: “Depremler, biz insanoğlunun unutulmamış unutkanlığımızdır… / Anonim…”