Ömrümün büyük kısmı, Karşıyaka’nın yeşil-kırmızılı sevdasıyla geçti. Öğrenciyken Kaf-Kaf sevdasına ulaştım, spor yazarı oldum Karşıyaka’nın her maçına titreyerek gittim… Bu sevdayı bana, bize öğretenlerden biriydi Ateş Özerk. Dün, 84 yaşında aramızdan ayrıldığında, sanki gençliğimden, anılarımdan bir parça koptu. Ateş Abi, Karşıyaka Basketbol Şubesi’nin efsanevi başkanı, 1986-87 sezonu şampiyonluğunun mimarıydı. Ama benim için o, Atatürk Spor Salonu’nun koridorlarında yankılanan kahkahası, tribündeki dimdik duruşu, bir maç çıkışı sıcacık bir selamıyla yüreğime dokunan bir dosttu.

O yılları hatırlıyorum. 80’ler, Karşıyaka’nın basketbolda yükseldiği, bizim de gençliğimizin en güzel günlerini yaşadığımız zamanlardı. Ateş Abi, şube başkanı olarak o dönemde sahadaki her basketin, her savunmanın ardındaki ruhtu. 1987’de şampiyonluk kupasını kaldırdığımız gece, salonda gözyaşlarımız sevinçle karışmıştı. Maçtan sonra, Ateş Abi’nin oyunculara sarıldığını, “Siz Karşıyaka’sınız, aslanlarsınız!” dediğini duyardık. O an, sanki sadece takım değil, hepimiz o kupayı kaldırmıştık. Çünkü Ateş Abi, Karşıyaka’yı bir aile yapmayı bilirdi.

Bir keresinde, sanırım 80’lerin sonunda, bir maç çıkışı salonun önünde denk gelmiştim ona. Saçlarım henüz siyah, yüreğim ateşli bir Karşıyakalı… “Nedimaki” demişti gülerek, “bu sevda seni bırakmaz, benden söylemesi.”

Haklıydı. O sevda, şu yaşımda hâlâ içimde yanıyor. Ateş Abi, sadece yönetici değildi; taraftarla oturur, dertleşir, maçları konuşurdu. Onunla geçirdiğim o kısa anılar, bugün bile gözümde canlanıyor. Biz her zaman ‘Şerefsiz’ tribününde dururduk, o da önümüzde… Dimdik, gururlu, ama bir o kadar mütevazı.

Son yıllarda sağlık sorunlarıyla mücadele ettiğini duyuyorduk. Ayağındaki rahatsızlık, geçirdiği ameliyatlar… Yine de Karşıyaka’dan kopmadı.

Sosyal medyada bir genç yazmış: “Ateş Abi, senin duruşun bize Karşıyaka’yı öğretti.” Okurken içim sızladı, çünkü o genç haklıydı. Bizim nesil, Ateş Abi’nin tutkusuyla büyüdü. O, salonun her köşesinde, her tezahüratta vardı. Bir başkası, “Maçlardan sonra sana sarılmak, iki kelam etmek ne büyük mutluluktu,” demiş. Evet, Ateş Abi’yle konuşmak, onun gözlerindeki o ışığı görmek, Karşıyaka’yı hissetmekti.

Türkiye Şampiyonu ve Cumhurbaşkanlığı Kupası Sahibi Efsane Karşıyaka Basketbol Takımı(1987)

Karşıyaka Spor Kulübü, Ateş Abi için pazartesi günü bir tören düzenleyecek. Gideceğim, o salonda bir kez daha onun anısını yaşayacağım. Ama asıl tören, her maçta, her “Kaf-Sin-Kaf” tezahüratında yüreğimizde olacak. Hâlâ o salona her gittiğimde Ateş Abi’yi tribünde arayacağım. Biliyorum, o gökyüzünden bizi izliyor, o tanıdık gülümsemesiyle. “Hadi” diyor gibi, “Karşıyaka için bağırmaya devam et.”

Ateş Abi, sana veda etmiyorum. Çünkü sen, bizim yeşil-kırmızılı sevdamızda yaşıyorsun. Rahat uyu, büyük insan. Karşıyaka, senin ateşinle yanmaya devam edecek.

Özerk ailesine ve camiamıza sabır diliyorum.

Seni hep o tribünde, bizimle hatırlayacağım, Ateş Abi.