Akın, Edirneli bir genç…

YKS’den iyi bir puan almıştı.

Tercihini Dokuz Eylül Üniversitesi Elektrik Elektronik Mühendisliği’nden yana kullanmıştı.

Sevinçten uçuyordu, yüreği yerinden fırlayacak gibiydi.

Ne çok istemişti bu bölümü!

Akın, hayaline kavuşacak olmanın heyecanını yaşarken…

Ev hanımı Huriye Hanım ile öğretmen Yusuf Bey’in mutluluğuna ise diyecek yoktu.

İkinci çocuklarını da üniversite okutacak olmanın gururunu yaşıyorlardı.

Üniversitede çocuk okutmuş olmanın verdiği tecrübeyle anne ve baba, hemen bilgisayarın başına geçti.

Başladılar, Akın’a ev aramaya…

Buca’da bir ev olsun, kira 4 bin lirayı geçmesin, okula çok uzak olmasın, gibi kriterler koydular!

Arama motorunda ev ararken karşılarına çıkan yerleri tek tek incelediler, soruşturdular.

Birinde karar kıldılar.

Emlak ofisinin servis ettiği fotoğraflara bakılırsa…

Ev yeniydi, temizdi; üstelik okula yürüme mesafesindeydi.

Kirası ise, ayırdıkları bütçenin altındaydı; 3 bin 500 lira!

Telefonda emlakçıyla uzun uzun konuştular, tüm detayları…

İçlerine sinmişti!

“Tamam” dediler, “Biz bu evi kiralıyoruz!”

Bir aylık kira, bir aylık depozito ve bir aylık kira bedeli kadar komisyon bedeli, toplamda 10 bin 500 lira ediyordu.

Emlakçı, jest yapıyor, 500 lirayı siliyordu; “Emlak komisyonu olarak 500 lirayı almayayım, siz 10 bin lirayı şu hesaba yatırın. Evin çok müşterisi var, başkasına gitmesin. İzmir’e geldiğinizde işlemleri yaparız!” diyordu.

Jest için teşekkür ettiler!

Yusuf bey, hemen 10 bin lirayı gönderdi.

***

Yusuf öğretmen, parayı gönderdikten bir hafta sonra, eşi ve oğluyla birlikte İzmir’e geldi.

Buca’daki adrese gittiler.

Bir baktılar ki…

Gördükleri evin, fotoğraflardaki evle alakası yok!

60 yıllık eski bir ev; duvarları ha yıkıldı, ha yıkılacak!

Hemen telefona sarıldılar, öfkeyle…

“Aradığınız numaraya ulaşılamamaktadır. Lütfen daha sonra tekrar arayınız!”

İnternet sitesinde adı geçen emlak ofisine gittiler.

Emlakçı, Yusuf Bey’den de dertliydi (!).

Timsah gözyaşları döküyordu adeta:

“Evet; o isimde biri burada çalışıyordu, ama iki gün önce çekip gitti. Ben de arıyorum onu, bulamıyorum!”

***

Sözü, diyalogları daha fazla uzatmanın anlamı yok.

Yusuf Bey, açıkça dolandırılmıştı.

10 bin lirasını, bir aylık maaşını kaptırmıştı Yusuf öğretmen.

Giden, para da olsa, geri gelmiyordu!

“Ah bu kafam ah!” diye dövündü, durdu.

***

Şu hayat pahalılığında çocuk okutmak o kadar zorken…

Dişinden tırnağından artırdığı parayı dolandırıcıya kaptıran o babaya çok üzülmemek elde değil.

Yapmayın efendiler, yazıktır, günahtır!

Hiç mi vicdanınız sızlamadı bunu yaparken?

Geceleri rahat uyuyabiliyor musunuz?

Haram olsun o para!

Ortalık dolandırıcı kaynıyor.

Yeni faaliyet alanları, emlak!

Yeni kurbanları da, üniversiteli olan çocuğuna ev arayan anneler, babalar!

Yazıklar olsun!

***

İzmir Emlak Komisyoncuları Odası Başkanı Mesut Güleroğlu’na aktardım bu olup bitenleri…

Kahroldu.

Emlak sektöründe yaşanan bu utanmazlıktan, bu çirkinlikten yaka silkiyordu.

İnternetteki her kiralık veya satılık ilanın, ehil firmalar tarafından verilmediğinin altını çizdi, Güleroğlu…

“Bunlar, dolandırıcıların ilanı” dedi.

Ayrıca, “Vatandaş, diyelim ki X emlak ofisinin internet sitesinde bir ev buldu. O firmanın sahibi, müdürü kimse, yok o kişi benim yanımda çalışıyordu, yok çekip gitti, ben ne yapabilirim, diyemez. Böyle şeyler söyleyerek kendinizi kurtaramaz. Cezası neyse çeker” dedi.

Hiçbir sorumluluk kabul etmediklerine göre, bunların yetki belgesi olmayan, kaçak olarak emlak işi yapan kişiler olduğunu düşündüğünü anlattı.

Soyadı YAPI ile biten firmaların türediğini, onların bu tür işlere bulaştıklarını duyduklarını belirten Mesut Güleroğlu, vatandaşları şu sözlerle uyardı:

“Ticaret Bakanlığı’nın yetki belgesi yoksa, o firmadan ev kiralamayın, satın almayın. Herkes o yetki belgesini alamıyor. Çünkü oda olarak bu işin ehil insanlar tarafından yapılmasını istiyoruz ve bakanlığın yetki belgesini şart koşuyoruz. Siz siz olun, yetki belgesi olmayan firmalara inanmayın.”