Yıllar çok hızlı geçiyor. Milenyuma girmiştik ki yirmi küsur yıl geçmiş üzerinden, 2024 e giriyoruz şimdi. Ne çabuk geçti 24 yıl, çeyrek aşıra yakın. Yeni yıla girerken dilekler dilemek adet olmuş, ben de diliyorum:

Önce ülkemize, sonra dünyamıza, tüm evlatlarımıza huzur, barış diliyorum. Savaşlar saldırganlıklar bitsin, herkes elindekiyle yetinsin, karnı doysun, başkasının ekmeğinde gözü olmasın diliyorum.

John Lennon’ın Imagine şarkısındaki bir dünya diliyorum. Sınırlar olmasın. Din, ırk ayrımı olmasın. Kardeşlik, dostluk olsun diliyorum. Herkes birbirini düşünsün, değer versin, iyi kalpli olsun istiyorum. Ne güzel olurdu…

Her yeni yılda bir şiiri yazıyorum, bu yeni yılı da bu şiirle karşılayalım, Gazze’deki, Ukrayna’daki, Yemen’deki, Afganistan’daki, tüm dünyadaki çocuklar için...

Nazım Hikmet’in şiiriyle şeker de yiyebilsin tüm çocuklar istiyorum…   

KIZ ÇOCUĞU

Kapıları çalan benim 
kapıları birer birer. 
Gözünüze görünemem 
göze görünmez ölüler.

Hiroşima'da öleli 
oluyor bir on yıl kadar. 
Yedi yaşında bir kızım, 
büyümez ölü çocuklar.

Saçlarım tutuştu önce, 
gözlerim yandı kavruldu. 
Bir avuç kül oluverdim, 
külüm havaya savruldu.

Benim sizden kendim için 
hiçbir şey istediğim yok. 
Şeker bile yiyemez ki 
kâat gibi yanan çocuk.

Çalıyorum kapınızı, 
teyze, amca, bir imza ver. 
Çocuklar öldürülmesin 
şeker de yiyebilsinler.

(1956)

1956 yılında yazmış Nazım Hikmet, 1945 yılında Hiroşima’ya atılan ve İkinci Dünya Savaşı’nı sona erdiren, sivilleri, çocukları, herkesi öldüren acımasız 2 atom bombasından biri için ama ben bu küçük kızın “çocuklar öldürülmesin, şeker de yiyebilsinler” dileğini Yemen’e, Suriye’ye, Irağa, Filistin’e, Libya’ya, dünyamıza önümüzdeki yıl için, en çok da üzerlerine Hiroşima’dan daha çok bomba atılan Gazze’deki çocuklar için diliyorum.