Biraz daha dış politikadan gitmek şart oldu.
Öyle ya, savaş kapımızda. Üstelik gerginlik ve gözyaşı bitmiyor.
Ben üç efsane Dışişleri Bakanı Hikmet Çetin, Murat Karayalçın ve İsmail Cem’le dost olmanın onurunu hep yaşarım.
Devlet adamı kimliklerine ve uluslararası ilişkilerdeki başarılarına yakından  tanık oldum.
Türkiye için büyük kazanımlar sağladılar.
Kilit sözcükleri şunlardı:
Türkiye ve barış.
Uzlaşı kültürü de felsefeleriydi.
O yüzden de dış politikaya aşinayım biraz!
Dost - Ağabey kontenjanından.
Şimdi gelelim; savaşa.
Evet; savaş. Çoğu masum 6 binden fazla insan öldüyse; eğilmeyelim- bükülmeyelim; bu savaş.
Çatışma, gerginlik “çocuk avutma”…
Ortada iki lider, iki stratejik tavır var.
Volodomir Zelenski Ukrayna lideri, genç, heyecanlı, dinamik.
Eski bir komedyen. Zamanında Türkiye ile de çok dalga geçmiş. Şu an zorlu süreçte Ukrayna adına olumlu puanlar topladığı söylenebilir. Komedyenden de siyasetçi olurmuş demek!
Vladimir Putin, savaşın sert tarafı. Masum insanların ölümünden elbette birinci derecede sorumlu.
Hukuk mezunu, ekonomi yüksek lisanslı İstihbaratçı. Judocu.
23 yıldır Rusya yönetiminde. İndi - çıktı Başbakan ve Devlet Başkanı.
Ama hep söz ve hep kilit anahtarların sahibi.
Ukrayna halkının direnişi “saygın”.
Rusya ise “saldırgan taraf”.
Batı dünyasının tavrı bildik; ne şiş yansın, ne kebap.
Ukrayna’dan yana görünüp somut adımlardan ısrarla kaçınmak. “Yürü aslanım” deyip bir anda yok olmak.
Hoca ve Fil hikayesi: Fili şikayete giderken Hoca’yı padişahın karşısında yalnız bırakmak.
Ya Hoca iki fil daha isterse..
Arzulanan da oysa..
Moldova, Polonya.. Hatta Türkiye de ateş hattında desem..
Bir yandan sınırdaş olma, bir yandan da ekonomik bağlar. Rusya ve Ukrayna ile..
Tahılda neredeyse yüzde 85 bağımlılık. Sebze meyve ihracatında ana hedef.. Turizmde ve konut sektörlerinde önemli kaynak ve güç..
Bu kadarı bile konunun önemini özetliyor.
Unutmayalım ki, devlet politikaları temeldir. Siyasilerin tavırları geçicidir, unutulur.
Konuya tarihsel çerçeve, ekonomik ve sosyal uyum ve gelişim, ayrıca stratejik ortaklık penceresinden de bakmak gerekir.
Bu işi sonlandıracak ya Çin olacak, ya da ABD.
Gözler onlar da.
Bu yüzden de kimsenin kimseden rol çalmasına gerek yok.
Ortada bir başrol de yok.
O zaman akılcı, sağduyulu ve barışçıl yaklaşımlar.
Beklenti; elbette barış…
Cem’i kaybettik, Karayalçın ve Çetin, hala Türkiye sevdasındalar..
Sorulsa “doğruyu söylerler”…
Ayrıca... Bu savaşın bir kazananı, bir de kaybedeni olacak..
Ben bir “kazan  kazan - win win” durumu görmüyorum açıkçası…

Birinin fendi diğerini yenecek!
Bakalım; kimin fendi kimi yenecek?