Düzeni bozmak ya da yeni bir düzen kurmak için zamana ihtiyaç var.

Aylar değil, yıllar, hatta on yıllar boşa harcanmışsa artık zaman tükenmiş demektir. Bu saatten sonra ne yapabiliriz ne de yıkabiliriz!

Yapılacak tek seçenek kalmıştır, “zaman kaybetmek.”

Türkiye gibi birçok ülke “fırsatları tüketmiş” ve “zaman kaybetme” dönemine girmiştir. Durum bunu gösteriyor.

Oysa son dönemde birçok ülkeye hayal dahi edilemeyen fırsatlar sunulmuştu.

Peki neden böyle oldu?

Anlatayım:

Bereketli yıllarda fırsatları kaçırdığımızı sanmayın.

İçimizden öyle zenginler çıktı ki zenginlikleriyle dünya sıralamasının üst basamaklarına hızla tırmanabildi.

O kadar yükseklere tırmandı ki Tanrı katına kadar olmasa da bulutların üstüne hatta güp güneşlik yüksekliklere çıktıkları dahi oldu.

Aşağıda yağmur, çamur, kar, fırtına kol gezerken onlar günlük güneşlik yüksekliklerde oldular.

Oysa ülkenin sahip olduğu imkanlar ve fırsatlar halk yararına kullanılmış olsaydı inanmanızı isterim

-İşsizlik, yoksulluk, eğitimsiz, donanımsız kimse kalmayacaktı.

-Bağı, bahçesi, her bir karış toprağı ekilmiş, biçilmiş, ağaçlandırılış olacaktı.

-Köyleri ve kentleri sıfırdan kurulmuş dünyaya örnek bir ülke olmuştu.

-Daha birçok imkana ve zenginliğe çoktan ulaşmış olurduk.

Bunların hiçbiri olmadı!

Neden olmadı biliyor musunuz, tam gerçeği bir ucundan görecek duruma gelmiştik ki ortaya büyük gürültülerle bir cambaz çıktı…

İnsanların bakışı birden cambaza yöneldi…

Birileri de tok bir sesle “Cambaza bak, cambaza!” dedi ya, hepimiz de altına “ağlar örülmüş” ipteki adama bakmaya başladık!

Düşecek mi…

Düşerse Allah korusun ölecek mi…

Bu cambaz çok acemi, diyenler oldu…

Usta diyenler de…

Derken yükseklerde oyalanan cambazlı günlerimiz hiç eksik olmadı…

Bizler cambaza baka kalırken ülkede neler oldu, bilen yok!

Rivayet odur ki servetler el değiştirdi…

Nice züğürt adam multimilyoner oldu…

Gerçekten oldu mu yoksa sadece bir komisyoncu muydu, onu bilen de çıkmadı…

***

Demem o ki günler, haftalar, aylar da değil! On yıllar heba oldu.

Dünyanın zengin olabilecek insanları yoksullar sıralamasında en diplere demirledi.

Türkiye’nin gizli zenginleri Koç ailesi gibi olsaydı ödedikleri vergi (zekat, öşür, humus) ile ülke ekonomisinin büyüklüğünü tahmin edebilirdik. Ne yazık ki Koç’tan fazla vergi ödeyen de çıkmadı.

Dünyanın en büyük kamu ihalelerini alan müteahhitlerinin bile vergi ödemediği bir ülkedeözel şahıs ve şirketlere sık sık vergi muafiyeti çıkarılıyorsa Türkiye zamandan fazlasını kaybetmiş demektir.