Hem çok sevindim, hem çok üzüldüm.

Altay Süper Lig biletini cebine koyarken, Altınordu'ya gözyaşı ve hüzün düştü.

Bu gecenin kazananı İzmir oldu ama İzmirli futbolseverler, benim gibi sevinçle hüznü bir arada yaşadı.

Kader, iki İzmir takımını TFF 1. Lig Play Off finalinde karşı karşıya getirdi.

Yıllarca Altay muhabirliği de yaptım, Altınordu muhabirliğiyle de...

Ne anılar yaşadım bu iki güzide kulüpte...

Altay'ın küme düşüp iki kez şampiyonluk kupasını kucakladığı sezonların canlı tanığıyım.

3. Lig'i de gördük siyah beyazlı takımla...

***

Altınordu ile 2. Lig'de şampiyonluk rüzgarına kapıldığımız da oldu, düşme tehlikesini iliklerine kadar hissettiği maçları da korku tünelinden izledik.

Dahası, amatör kümedeki çırpınışlarını da gördüm Altınordu'nun...

Trabzon'da tekrar profesyonel lige dönüşüne de şahit oldum.

Gazeteci olarak iki kulübün havasını solumuş, kültürünü ezber etmiş biri olarak bugünkü büyük finalin sonucuna bakıp Altay için sevinirken, Altınordu'nun yüreğimi acıtması, işte bundandır.

***

Duygularımızı bir kenara bırakıp, sahaya dönelim.

Doğal olarak böyle maçlarda kaliteli futbol beklenmez hiçbir takımdan...

Çünkü telafisi olmayan maçtır.

Aşırı dikkat ve en yüksek seviyeden motivasyon ister böyle finaller...

En küçük bir hatanın bedeli çok ağır olur.

Nitekim bu gerçekleri bilerek sahaya çıktı Altay ve Altınordulu futbolcular...

İlk dakikalarda Ahmet İlhan'ın kaleciyle karşı karşıya kaldığını pozisyonu saymazsak...

Ne bizi yerimizden hoplatacak bir pozisyon oldu, ne de "Gol yok ama futbol var, mücadele var" dedirtecek bir çaba da yoktu.

İlk yarıda önemli silahlarını saklayan Mustafa Denizli ve Hüseyin Eroğlu, ikinci yarıda beklenen hamleleri yaptı.

Mustafa Denizli, hücumun etkili silahları Erhan Çelenk ile gol kralı Marco Paxiao'yu oyuna aldı.

Hüseyin Hoca da Enis Destan'ı sürdü sahaya...

Mustafa Denizli, iki hamlede mat etti rakibini..

Yani Erhan ve Paixao ile...

Paxiao'un direkten dönen topu, Altay için ne kadar büyük bir şanssızlık ise Altınordu için o kadar büyük bir şanstı.

Dakika 89'da Erhan'ın pasında Paixao'nun golü geldi.

Maç, 5 dakika uzasa da aslında o dakikada bitti.

Maçı çevirmek için zaman kalmamıştı Altınordu'nun...

Güle oynaya maç yöneten Cüneyt Çakır, son düdüğü çaldığında Altay cephesinde tarifi mümkün olmayan büyük bir sevinç yaşanırken...

Altınordulu futbolcuların, teknik adamların üzerine derin bir hüzün çöktü.

Gözyaşları sel oldu.

***

Altay, 18 yıl sonra Süper Lig'e döndü.

Altaylılar, "Nerede kalmıştık?" diyor.

41'de kalmıştı siyah beyazlı takım...

Tam 41 sezon, ligin bu en üst kategorisinde oynadı.

Umarım ve dilerim, bir daha futbol bataklığının yaşandığı alt liglere düşmez.

***

Mustafa Denizli, 5 maçta takımını şampiyon yaptı.

Golleriyle hayat verdiği siyah beyazlı takımı Süper Lig'e çıkaran teknik direktör olarak da tarihe geçti, görevini yaptı.

Gönülden kutlarım.

Altaylı futbolcular, Mustafa Denizli gibi siyah beyazlı kulübün simgesi olmuş bir hocanın gelişiyle adeta yeniden doğdular.

Süper Lig'e hoşgeldin Büyük Altay!

***

Altınordu kardeşlerime de söyleyeceklerim var.

Silin gözyaşlarınızı...

Siz de en Altay kadar hak etmiştiniz Süper Lig'i.

Ne diyordu Seyit Mehmet Özkan Başkan?

"Süper Lig'e çıkmak istemiyorum, ama kadere karşı durmuyorum, duramam da zaten..."

Galiba sadece Özkan Başkan değil, Tanrı da istemedi Altınordu'nun şampiyonluğunu...

Öyle ya..

Ahmet İlhan, ilk yarıdaki o net pozisyonda golü atsaydı, Altay maçı çevirebilir miydi?

Samsunspor'u öyle elemedi mi bu takım?

Acaba Başkan Özkan isteseydi Süper Lig'i, takımın kaderi değişir miydi?

Her biri birer pırlanta olan futbolcularıyla 1. Lig'de, Play Off'ta harikalar yaratan...

Bu takımda çok büyük emeği olan, oynattığı güzel futbolla gönüllerde taht kuran...

Yetiştirdiği futbolcularla her türlü övgüyü hak eden...

 Hüseyin Eroğlu hocama da teşekkür borçluyuz.

***

Selam olsun İzmir'in şampiyonlarına!

Büyük finali kazanıp Süper Lig'e yükselen Büyük Altay'a...

Yaşattığı onca güzellikle gönüllerin şampiyonu Altınordu'ya...

Evet; bu yıl İzmir, Süper Lig'e Altay'ı gönderdi.