Eğitimdir ki bir milleti ya hür, bağımsız, şanlı, yüksek bir topluluk halinde yaşatır; ya da milleti esaret ve sefalete terk eder,
M. K. ATATÜRK

Yıllardır benzer törenlerle Öğretmenler Günü kutlanır. Tören tarafını, okunan şiirleri filan pek umursamam ama benim için çok anlamlı bir gündür bu gün. Çünkü benim üniversite öğrenimim elektronik mühendisliği olmasına karşın ben bilerek ve isteyerek öğretmenlik mesleğini seçtim. 37 yıldır da seve seve, tüm yüreğimle bu mesleği yapıyorum. Her yaş öğrenciye, anaokulundan üniversiteye yaptığım hocalık son birkaç yıldır Oxford’da, bir Avrupa Birliği projesi olan Erasmus programı çerçevesinde yetişkin, kariyer sahibi insanlara yaptığım eğitim ile taçlandı. Üniversite rektörlerinden, vali yardımcılarına, okul müdürlerinden öğretmenlere, İspanyol, İtalyan, Finlandiyalı, Belçikalı, Nijeryalı öğrencilerim oldu. Keyifli mi keyifli…

Ancak, ülkemizde Öğretmenler Günü çeşitli sorunları ile geliyor. Sorunları da göz ardı etmemek gerek. Bunlardan önde gelen bir sorun öğretmene müdahele. Günümüzde çok yaygınlaştı, çocuklar öğretmeni anne-babaya hemen şikayet ediyor, anne-baba da hemen Milli Eğitime şikayet ediyor. Bu hızlı ve çoğunlukla gereksiz şikayet zinciri çocukları aşırı şımartmaya, onlara zarar vermeye, öğretmenleri de kayıtsız kalıp eğitimcilik görevlerini şikayet edilmemek için yapmamaya itti ki öğrencinin yanlış yönünü şikayet edilmemek için görmezden gelen, düzeltmeyen öğretmen şımarık öğrencilerin sayısının artmasına neden olmakta.

Anne-babalar da öğretmeni şikayet ederek çocuklarına ne büyük bir zarar verdiklerini görmemekte. Diğer yanda, bazı öğretmenler aşırı agresif, öğrencileri dövmekte, aşağılamakta ve çocuklara çok büyük zarar vermekte. Bu tür hasta ruhlu kişiler öğretmen olmamalı. Okulları teftiş eder gibi görünüp okul müdürlerine baskı yapıp pohpohlanmak isteyen bazı müfettişler ise okullarda bu tür hasta ruhlu öğretmenler var mı konusuna eğilmeli.

Maalesef müfettişler öğretmenleri yaklaşık hiç denetlemiyor, denetleme adına şöyle bir bakıp tüm öğretmenlere 85-90-95 puan veriyor, tüm günlerini yönetimsel evrakları kontrolle geçiriyor. Denetlenmeyen öğretmenler de işlerini daha özensiz yapmaya yatkınlaşıyor. İngiltere’de tam tersi bir durum var. Öğretmenler çok sıkı denetleniyor ve kendilerini müfettişlere beğendirebilmek için çok çalışıyorlar. Aldıkları puan onlar için çok önemli. Umrım bir gün ülkemizde de böyle bir sistem kurulur.

Çocuk yetiştirmek bir sanat, onların en büyük gereksinmesi anne-baba sevgisi ki bu onlarla zaman geçirmek, birlikte kahvaltıdan birlikte hafta sonu gezisi yapmaya bol birlikte olmak demek, düzenli bir yaşam, iyi örnek olan, olumlu, şefkatli ebeveynler demek. Öğretmenlik de bir sanat, çocukların ikinci anne-babası olmak demek. Sabır demek. Sevgi demek. Bunlar olmadan iyi bir öğretmen olunmaz. Çocuk sevmeyen birisinin öğretmenlik mesleğini seçmesi hem onu çok yorar, hem de çocuklara iyi gelmez.

Bir Öğretmenler Günü daha yaklaşırken tüm öğretmenlerimize başarılar dilerim.