Okullar yarıyıl tatiline girdi
karneler alındı.
Böylelikle sosyal medyada 
karne ve belge paylaşım furyası da başlamış oldu.

Benim kız da karne aldı,
zaten senelerdir alıyor
malum 10. sınıfa gidiyor
mecbur senede en az 2 karne getirecek.

Kimi dönemler karneye belge de eşlik etti
etmediği zamanlarda da
üşenmeyip
belgesini hazırladı getirdi.

Bir seferinde,
“Bu dönem Teşekkür yok
onun yerine S*ktirname aldım” deyip
bana kendi hazırladığı belgeyi uzatmıştı,
gözlerimden yaş gelinceye kadar gülmüştüm…

Anlayacağınız üzere
ne eğitim sisteminin
ne de not sisteminin
bizim hayatımızda yaptırımcı bir gücü yok.

Belki haklıyım
belki hatalıyım
ama ben böyleyim işte
kendi inanmadığım bir şeyi
çocuğuma da dayatamam.

Bu sene bir karne
yine gözlerimi doldurdu…

Robin,
küçük Suriyeli arkadaşım da karne aldı.
Karnesine baktım
notlarını görmedim.
Görebildiğim sadece gözlerindeki ışıktı.

Notları ne olursa olsun
benim kuzum başarılı
hem de çok başarılı.

Kolay değildi yaşadıkları,
o küçücük ömrüne sığdırdıkları.

Yeni bir ülke
yeni bir yaşam.
Tüm acılara ve sefalete rağmen
umutla bakan bir çift kapkara göz.

Benim kuzum kısa sürede Türkçe öğrendi
mahalledeki tercümanım oldu.
Okula başladı
okuma yazmayı söktü.

Hem yeni bir dil
hem yeni bir alfabe
düşünsenize yazım yönü bile farklı.
Öyle her babayiğidin harcı değildir
Arapça yazıdan
Latin alfabesine geçmek…

Malum not sistemi,
sizin değerlendirmeniz ne der bilmem ama
benim mahallemde küçük bir dâhi var.
Olağanüstü yeteneği
yaratıcı gücü
yaramazlıkları
kıpır kıpır halleriyle
küçük bir dehadır benim kuzum…

Laf karnelerden, notlardan açılmışken,
biz yetişkinler
bu dönem de
insanlıktan sınıfta kaldık
bilesiniz istedim…