Haber çok taze; daha dumanı üstünde…

Ticaret Bakanlığı, “Pazarcı Esnafı Eğitimleri”ne başlıyor…

Cumhuriyet Tarihi’nde benzeri yok; ilk kez…

Gaye ne?

Gaye şu:

Pazarcı esnafının müşteri ile ilişkisini geliştirmek…

Hizmet kalitelerini arttırmak…

Mevzuat hakkında bilgi vermek…

Güzel mi?

Güzel…

Ama önemli bir ayrıntı var…

Esnaf ve sanatkar Ahilik Düzeni’nin birer kahramanıdır…

Pazar’ın incılığını-cıncığını dededen, babadan öğrenir!

Bu nedenle…

Esnaflığın tüm inceliklerini bilir…

Arada sırada “kafasının tası atan” çıkmaz mı?

Çıkar…

Pazar tezgahına özenle dizilmiş şeftalileri…

Tek tek mıncıklayıp, seçmeye çalışan teyzeye…

Ne demesini bekliyorsunuz?

İşte o sırada ne diyeceğini o eğitim sırasında verilen…

“Öfke Kontrolü” dersinde öğrenecek…

Hizmetin kalitesi nasıl artacak?

Tezgahı bırakıp yaşlı müşterisinin filesini eve kadar taşısın mı?

Aralarına Suriyeli misafirler(!) karışmadıysa…

Zaten hepsi ellerinden geldiğince derli toplu…

Sabahın köründe tezgah açıyorlar…

Yine de…

Eğitim güzel bi’şi, keşke her pazarcı esnafı katılabilse…

***

Ancak…

“Esnafa Eğitim”in zamanlaması ne kadar doğru?

Neden şimdi?

Neden, 5 yıl, 10 yıl, 20 yıl hatta 30 yıl önce değil?

Fiyatların uçtuğu…

Filelerin dolmadığı…

Paranın pul olduğu…

O meşhur…

Asla görünmeyen ve asla yok olmayan aracıların…

Hem üreticiyi hem pazarcıyı…

Yaptıkları işe pişman ettirdiği...

Sabahki fiyatın mal bitsin diye akşam yarıya indirildiği…

Bir süreçte…

Eğitim karın doyurabilecek mi, önce buna karar vermeli…

***

Aslında…

Pazarcı esnafını çileden çıkaran biziz…

İnternette bir vatandaşın yazdıklarını gördüm, pek hoş…

Diyor ki…

“Müşteri Pazar’da her zaman haksızdır… Ancak vatandaş, haksız olduğunu bile bile her şeyi istemeyi sürdürür… Daha tazesi yok mu? Daha ucuzu yok mu? Daha bilmem nesi kalmadı mı? İnanmazsınız, ben sivri biberin daha sivrisi yok mu diye soran müşteri bile gördüm…”

Şimdi nasıl çıldırmadan…

Herkesin alkışladığı bir pazarcı esnafı olacaksın?

***

Allah var…

İzmir’de her daim…

Pazarcı esnafı ile semt sakini arasında düzeyli bir iletişim olmuştur…

Pazarcı müşteriyi tanır, müşteri de pazarcıyı…

Hatta birbirlerinin çocuklarını bilir, eve selam yollarlar…

Aslında…

En büyük problem…

Gözü kör olası pahalılıkta…

Bi’kırabilsek şu hayat pahalılığının belini!

Bu saatten sonra…

Pazarcı esnafının “kurs görmesine” gerek kalır mıydı?

Şimdi vatandaş şunu soruyor:

“Eğitim alan pazarcı, malını daha mı ucuza satacak?”

Siz gidin, önce…

Aracıyı bu haritadan silin!

Nokta!

Sonsöz: “Herkesin anlayış derecesi farklıdır… Benim sana anlatacaklarım, ancak senin anlayabileceğin kadardır… / Hz. Mevlana…”