Aile kökeni Konya Karaman. Bayat Alevisi ataları buraya yerleşmiş Osmanlı zamanında. Doğum yeri Narlıdere, 1934.

İki yaşındayken babası ölünce annesi çocuklarını alıp, Konya’ya akrabalarının yanına gitmiş. Yoksul bir aile… O’nu bir terzinin yanına çırak vermişler. Hem meslek sahibi olur hem de askerde rahat eder diye düşünmüş anne.

İlkokul bitince tekrar Narlıdere’ye geri dönerler. Terzi çıraklığına burada da devam eder. Ama Narlıdere köydür henüz, terzi falan ne gezer. Kemeraltı’nda bir terzi yanında çalışır ama araba falan yok tabii. Her gün sabaha karşı Narlıdere’den Kemeraltı’ndaki Hal’e sebze meyve götüren at arabalarının yolcusu olur çocuk yaşta.

Askerliğe gitmeden Narlıdere’de terzi dükkanı açmayı başarır. Asker dönüşü de bu işi geliştirerek sürdürür. Hazır giyim henüz yoktur. Tüccar terzi olur. Hem kumaş satar hem elbise diker.

Terzi dükkanı zamanla toplum liderleri ve siyasetin buluşma yeri olur. “Adamın sırtında elbise provası yaparken, kooperatif kurmayı veya su okul sorunlarını konuşurduk” diyor.

Muhtarlıktan belediyeye geçmek için bu terzi dükkanında Kenan Çağlayan ve diğer toplum liderleri ile projeler geliştirirler. Köyler birleşir ve bir de askeri nüfusu buraya dahil ederek belediye olmayı başarırlar.

Narlıdere Demokrat Parti ağırlıklı… O da DP’de siyasete başlar. Kamyoncu Ali Fuat Çetinkılıç’ı destekler. DP ezici üstünlüğe sahiptir. 1963’te başkan olan Ali Fuat ile anlaşmazlığa düşer. DP içinde önseçime girerek Ali Fuat’a rakip olur. Önseçimi önce sen kazandın derler ardından üç beş oyla Ali Fuat’ı aday ilan ederler.

Daha sonra bağımsız aday olarak seçime girer. Seçimi 12 oy ile kaybetmesini, hileye bağlar ama yapacak bir şey yoktur.

Esnaf Sanatkarlar Derneği, Esnaf Kefalet Kooperatifi kurucu başkanlığı ve Narlıdere Spor Kulübü başkanlığı da yapar. Metin Oktay’ı bir özel maçta getirip Narlıdere forması ile oynatır kulüp yararına.

1977 yılı gelince atmosfer bir hayli farklıdır. CHP ve Karaoğlan rüzgarı eser ülkenin her yerinde. Yine bağımsız aday olmayı koyar kafasına ama İzmir CHP Milletvekili Mahmut Türkemenoğlu onu ikna eder.

Bir şart koşar Türkmenoğlu’na “Benim param pulum yok, delege oyunlarına giremem, direk aday olursam kabul ederim. Kimseyi besleyemem, param da yok mizacım da uygun değil.” Öyle de olur.

İlk kez CHP seçim kazanır Narlıdere’de. Çok çalıştım ama arzu ettiğim Narlıdere’yi yaratamadım diyor. O zaman sol gruplar gecekondularda etkili, doğru belediyecilik yapmak da kolay değildi.

Tansaş açtı, jeotermal çıkardı ama 12 Eylül darbesi ile koltuğa asker oturunca görev biter. Çok iş yapan terzi dükkanı da yoktur artık. İşsiz kalır. Önce bahçelerde çiçek yetiştirip satmaya çalışır.

Daha sonra da Cankaya’daki Bit Pazarı’nda seyyar satıcılık yapmaya başlar. Adil Müftüoğlu lokantasının önünde tezgah kurmasını önerir. Sınır bölgelerinden gelen radyo, saat gibi kaçak mallar gelirdi. Onları sattığı için bir yandan da yakalanacağım korkusu yaşar.

Derken dönemin Büyükşehir Belediye Başkanı Yüksel Çakmur, “Bu böyle olmaz, gel Basmane’deki belediye benzin istasyonunun başına geç…” der. Ama kabul etmez. Ardından dört anakent ilçe belediye başkanı da ısrar ederler belediyede görev alması için.

Dönemin Konak Belediye Başkanı Ahmet Sarışın, Başkan danışmanı yapar. Bu sayede emekli olur.

Şimdi bir apartmanın kapıcı dairesinde kiracı olarak yaşamaktadır. Her gün sabah ve ikindi yürüyüşünü yapar. Öğlen saatlerinde Yukarıköy veya Aşağıköy kahvesinde dostlarla sohbet eder ve akşama doğru eve dönüp meze hazırlıklarını yapar bir duble rakısını içip demlenmek için.

İhsan Erbakış abi ile ya Aşağıköy kahvesinde karşılaşır çay içip sohbet ederiz ya da ikimizin de evimizin arkasındaki parkta yürüyüş yaparken selamlaşırız.

NOT: Bu yazıyı Mehmet Karabel daha iyi yazardı ama bu hikayenin de yer aldığı kitabı kendisine vereli bir hayli zaman oldu… Bu yüzden iş başa düştü…