İzmir’de mucize: 6 hafta sonra yaşama döndü

Dokuz Eylül Üniversitesi İlahiyat Fakültesi'nde araştırma görevlisi 31 yaşındaki Tuğba Uydaş, geçen 29 Ekim gecesi Karşıyaka Serinkuyu Kavşağı'nda otomobiliyle yeşil ışıkta geçerken, Anadolu Caddesi'ne sol taraftan girip, kırmızı ışık yandığı halde durmayan ve kaçak göçmen taşıdığı belirtilen bir aracın çarpmasıyla ağır yaralandı. Kafa taravması geçiren Uydaş, Karşıyaka Devlet Hastanesi Yoğun Bakım Servisi'nde 6 hafta boyunca, bilinci kapalı olarak komada yattı. Burada yatan hastalarla kendilerini duyup cevap vermese bile sürekli konuşan, hatta başlarında gazete okuyup, hayatla bağlarının devam etmesini amaçlayan sağlık personeli, Uydaş'a da aynı ilgiyi gösterdi. Olur da gözlerini açarsa görüp moral bulması için aile fertlerinin fotoğrafları göz hizasına asıldı.

'BUGÜN NASILSIN TUĞBA?' SORUSUNA CEVAP VERDİ
Bu ilgi sürekli devam ederken, servisin temizliğini yapan personel Bayram Kaya'nın her zamanki gibi cevap alamayacağını düşünerek "Bugün nasılsın Tuğba" sorusuna Tuğba  Uydaş'ın "Kolum ağrıyor" yanıtını vermesiyle herkes büyük sevinç yaşadı. O andan sonra kendine gelen, daha sonra da servise alınan Uydaş günden güne iyileşti.  Temizlik personeli Bayram Kaya o anı şöyle anlattı: "Ben günlük olarak servisimizin paspasını yaparken bütün hastalarımızla direk isimlerini söyleyerek sohbet edip nasıl olduklarını sorarım. Tuğbaya da 'Bugün nasılsın Tuğba' dedim. O da bana 'Kolum ağrıyor' deyince inanamadım. Hemen hemşire arkadaşlara iyi haberi verdim, onlar da çok şaşırdılar."

Servis çalışanları da "Emeğimizin karşılığını 6 haftalık uykudan sonra Tuğba bize verdi. Diğer hastalarımız için de umudumuzu kaybetmiyoruz" diye konuştu.

Tuğba Uydaş'ın ablası Müşerref Kulgel ve annesi Fatma Uydaş da günlerce üzüntü içinde yaşadıklarını belirterek, doktorlara ve hastane personeline teşekkür etti. 

'ÇOK ZOR BİR SÜREÇTİ'
Yattığı süre boyunca hiçbir şey hatırlamadığını söyleyen Tuğba Uydaş ise duygularını şöyle dile getirdi: "Uyandıktan sonra çikolata yemişim ve çorba içmişim. Şimdilik yürüyemiyorum ama ayaklarım güçleniyor. Birazcık yere basmaya başladım, kısa süre içinde yürüyeceğime de inanıyorum. Duygularım çok karışık. Doktorum ve tüm çalışanlar benimle çok ilgilenmişler. Hayata tutunacağıma olan inançlarını hiç kaybetmemişler. Uyandıktan sonra ilk olarak galiba ablam aklıma geldi. Ama zor bir süreçti, çok şükür şimdi iyiyim." (dha)