Seksenli yılların getirdiği vasatlaşma en fazla siyasal alanı vurdu.

Samimiyetsizlik ve her renkten yalan, parti içi biat kültürünün ve hiyerarşik ilişkilerin beslendiği derin kaynak oldu.

İktidar ve ana muhalefet liderlerinin kullandığı dilin ortak özelliği, muktedirin kullandığı dile özgü buyurganlıktır.

Konuşurken meydan okumak, ölüm tehdidi karşısında dik durmak, kefenle dolaşmak gibi gösteriler revaçta…

Geçtiğimiz günlerde Kılıçdaroğlu’nun çıktığı bir programda SADAT’ın verdiği reklam görüntüye girince kıyamet koptu.

Kılıçdaroğlu, “O az kalmış aklınızı alırım sizin, paramiliter artıkları, siz kimi tehdit ediyorsunuz!” Diyerek gözdağı verdi, SADAT’a.

Uğur Dündar da,“Paramiliter artıkları, Kılıçdaroğlu’nun arkasında milyonlar olduğunu iyi belleyin, tahrik etmeyin.”diye açıklama yaptı.

Tam da astığı astık, kestiği kestik Erdoğan yönetiminin istediği gibi…

Bütün taraflar birbirine meydan okuyor. Kim kimi tehdit ediyor, kim kimi öldürecek? Kurgu mükemmel. Adeta, bir gerilim filmi izliyoruz.

Halk bütün dertlerini şimdiden unutmuş gibi... Sık sık duymaya alıştığımız intihar ve cinayetler gölgede kaldı. Açlıktan ölenler sıradanlaştı.  Ve bu hengamede, örtünme hakkını anayasal güvenceye kavuşturuyoruz.

Kurtarıcıların gösterisi bütün dertleri bastırıyor.

Meseleleri, kendilerini kahraman yaparak kişi kültünü güçlendirmek… Doğu toplumlarına reva görülen yönetim tarzı bunu gerektiriyor.

“Hayatınız boyunca gördüğünüz göreceğiniz en büyük kâbusunuz olacağım.” diyen ana muhalefet lideri, 12 yıl sonra aşka geldi…

Erdoğan yönetimi hedeflerine büyük ölçüde ulaşmış bulunuyor. Rejimi bütünüyle dönüştürecek son bir hamle kaldı.Sorun şudur; O son hamleyi yapmasına izin verecek miyiz?

Peşinden gitmeye değer bir programla milletin önüne düşmesidir, muhalefetten beklenen.

Yoksa, yaşanacak yol ayrımı herkesi çok üzecek.