Gelişmemiş ve az gelişmiş ülkeler de,

Sadece ekonomi, hukuk, siyaset, gelişmemiş değil.

İstifa kültürü de gelişmemiştir.

Çünkü istifa da bir kültür meselesidir ve ülkenin gelişmişliği ile doğru orantılıdır.

Dolayısıyla istifa ayın zamanda etik bir kurumdur..

Sorumluluk duygusu istifa kurumunu da beraberinde getirir.

Sorumluluk duygusu gelişmemiş ise istifa da yoktur.

Başarı varsa, artık otoriteyi tutmak mümkün değildir…

***

Biri onla çarparak anlatılır olup biten.

Çarşaf çarşaf yazılar, haberler yayınlanır.

Görsel basında artık tekrarlar gına getirecek noktaya ulaşır.

Kahramanlık menkıbeleri anlatılır, anlatılır…

Bilgi, birikim, cesaret, liderlik yönetim üstünlüğü sıralanır durur...

Yarışılır övmede.

Ve övme sanatının en bulunmaz hikayeleri anlatılır..

Ya başarısızlık varsa?

İşte o zaman her şey ters döner..

Küpleri üst üste dizerler ama çek bakalım altındakini işte o zaman kıyamet kopar misali…

Artık sorumlu, sorumlu değildir.

İstifa aklının ucundan bile geçmez..

Çünkü sorumlu, sorumlu olmadığı için bir başkasıdır sorumlu.

İlgisi vardır veya yoktur hiç önemi değildir…

Yeter ki, sorumlu onu sorumlu göstersin..

Hep bizim kültürümüz, bizim kültürümüz denir ya..

Bizim kültürümüzde de vardır sorumluluk..

***

Mesela..

“Dicle kenarın da bir koyunu kurt kapsa benden sorulur” denir, bizim kültürümüzde..

Batı demokrasilerinde de böyledir.

İyilikler, başarılar bana; başarısızlıklar sana değildir.

Tam tersine..

Başarı varsa..

Zafer taklarının altından geçmek var..

Başarısızlık varsa..

İşte o zaman zafer taklarını hayal bile etmek mümkün değildir…

***

Bir zamanlar, bir yazar yazılarının altına “Ne zaman adam oluruz?” diye soruyordu ve kendince cevaplar veriyordu…

Ben de “istifa kültürü ve sorumluluk duygusu” yerleştiğinde diye cevaplıyorum bu soruyu…