İnsan halleri, deyip geçmek varken durup bakmak pek akıl karı değil… ama kaçmak da bir yere kadar...

Her şeyin ucuzuna teşne olma hali toplumun bütün katmanlarında gündelik hayatın olağan akışıyla adeta bütünleşmiş.

Hal böyle olunca, insan, her an gözüne batmak için hazır bekleyen bir ucuzlukla burun buruna gelebiliyor. Hele sosyal medyanın o iletişim hengamesinde bu ihtimal çok daha güçlü.

Çağımız insanı önemli olmakla malul. Yeryüzünde kıyamet alametlerinin ortaya çıkışının başat nedenlerindendir, önemli olmak. Ve önemli olmanın olmazsa olmazı; para ve mülkiyet.

Önemli insan, para, siyaset; bu üçlü, gündelik hayatı anlamsız bir gösteriye dönüştürerek çekilmez hale getiriyor.

Bilgiye yatırım yapmak en karlı iş oldu, çünkü bilgi metalaştı. Her şey alınır satılır olduğu ölçüde değerli veya değersiz.

Ancak, yaptığı sınıf tahlilleriyle tarif ettiği gelecek başlamadan son bulmuşken solun vurdumduymazlığı anlaşılır gibi değil.

İşçi sınıfının tarihsel varlığı son buluyor. Emek artık en yüce değer değil. Para ve mülkiyet yeniden tanımlanacak. Ama kimin umurunda…

Sistemin ortalama insanı aptal oluyor. Aptallık kriterdir. Mesela, bilgisayarı veya otomobili aptalın kullanması ölçü alınır. Bu yüzden olmalı, modern hayatın can çekiştiği, teknolojinin doğal hayatı tehdit ettiği söylendiğinde, sistemin vasat insanı bunu umursamıyor.

Sorun şu ki bu zekâ seviyesiyle vasat insanın Dünya problemlerini ve dijital devrimi kısa vadede kavrama ihtimali yok. Siber üretim bir gerçek, siber toplum yolda, yapay zekanın yaşamı yönetmesi bir fantezi değil.

Bu ahvalde, insanlığın değişimi yaşaması kaçınılmaz olmakla birlikte, nasıl gerçekleşeceği konusunda endişelenmek gerek. Ve ne yazık ki bu vasatlık, kontrollü bir geçişten ziyade büyük bir yıkım ihtimalini öne çıkarıyor. İnsanlık vasatının aptallık olduğu koşullarda vasat aklın saçmalama özgürlüğünün çok ağır sonuçları olacak gibi...