Kapitalist sistemin varlığını ve sürdürülebilirliğini mümkün kılan sağ ve sol ideolojilerin baskısı ortadan kalkmadıkça, “geleceği inşa etmek” için atılan her adımyine muktedirlere hizmet edecektir.

İnsanlığın karşı karşıya kaldığı meselelerin çözümsüzlüğü, endüstri çağı zihniyetine son vermeyi zorunlu kılıyor.

Sistemin iyi yurttaşı olmak için ailede ve okullarda öğrendiklerimizin, aldığımız eğitimin artıkgeçerliliğini yitirdiğine dair ciddi endişelerimiz var.

Globalleşen sistemde, tüketim kültürüne ve piyasa ekonomisine odaklı hayatların gösteriden ibaret olduğu ve değerler sisteminin çöktüğü koşullarda, toplumların yeni arayışlara girmesi kaçınılmaz.

İnsanlığı nasıl bir gelecek bekliyor?

Bilgi/insan ilişkisi değişiyor. Öyle ansiklopedi gibi ortalıkta dolanan insan artık makbul değil. Asıl olan, bilgiye ulaşmanın ve kullanmanın yöntemini bilmek. Veri toplamak, çıktıları doğru okumak ve gereğince süreç yönetmek, başarının koşulu.

Yapay zekaya emanet aklıyla insanın nasıl bir geleceğe yürüdüğü benim indimde tam bir muamma…

Sanal alemde kayıt altına alınacak insanın, bu yeni kimliğiyle yaşayacaklarına dair doğru dürüst bilgi sahibi olduğunu düşünmüyorum.

Belirsizin bilim olduğu bir çağda, determinist yaklaşımların ve açıklamaların hükmü ne olabilir!

Son demlerini yaşayan endüstri çağında tükenişin bütün öncüller zuhur etmiş durumda. Bir çağ kapanıyor.

Ve bizim meselemiz, bu büyük değişim ve dönüşümün orta yerinde başına gelecekleri beklemek değil, çağı yakalamak.

Bu nedenle, geçen yüzyıldan getirdiklerimizi bir kenara bırakmak ve yeni bir dil kurarak her şeyi yeniden söylemek için güçlü bir irade oluşturmak gerekiyor.

Geleceği inşa etmek için öncelikle ülke ölçeğinde konsensüs sağlamak, ortak meselemizdir. Şimdi, herkesin eteğindeki taşları döküp ülke ölçeğinde toplumsal mutabakat koşulları üstüne kafa yormasının zamanıdır.