Tam 21 yılı devirdim Amerika’da. Neredeyse çeyrek yüzyıl... Az bir süre değil. Kimi zaman kendimi burada doğmuşum ve hep burada yaşamışım gibi hissediyorum. Uzun bir müddet bir yerde yaşayınca, ister istemez oraya bağlanıyor insan. Doğadaki diğer canlılardan farklı olarak, sapiens, yaşadığı her ortama adapte olabiliyor. Bu bakımdan şanslı sayılırız.

İnsanın en önemli özelliklerinden biri; içinde bulunduğu çevreye uyum yeteneği ise, bir diğeri de o çevreyi değiştirirken, kendini de o çevrenin koşulları doğrultusunda dönüştürebilmesidir. Her birimiz, sürekli, bu değişim ve dönüşüm döngüsünün içinde yeniden şekilleniyoruz. Değişen algı, fikir ve zevklerimiz davranışlarımıza ve birbirimizle iletişim biçimine etki yapıyor.

İşte 2020’ye damga vuran Koronavirüs pandemisi de yeryüzündeki tüm insan davranış biçimlerini öngörülemez bir şiddetle etkileyerek, derinden sarstı. Şimdi, biz insan türü, bilmediğimiz, yeni ve süprizlere gebe bir evreye sürükleniyoruz. Yaşam tarzlarımız, ağız dolusu kahkaha atışlarımız, öpüşüp koklaşmalarımız, önceki yıllardaki gibi değil artık... Ne dost toplantıları ne aile ziyaretleri, ne de bayramlar ve seyranlar, alışık olduğumuz bir hikayenin önceden kurgulanmış episodları gibi tekrarlanamaz...

Hristiyan dünyasının, İsa’nın doğumunu kutladıkları ve en önemli bayram olarak bütün bir yıl yolunu gözledikleri Noel Bayramı da bundan nasibini aldı elbette! Çalıştığım hastahanenin üç ay önceden başlayan; Noel Bayramı’na yarışan ve ödüllü, en iyi departman süsleme yarışması bu yıl yoktu mesela... 25 Aralık Noel kutlamaları için, günlerce önceden başlayan, telaşlı parti hazırlıklarının iptal edilmelerini saymıyorum bile...

Tanıdıklar ve dostların, mesafeli duruşları ve “Mutlu Noeller” dileyip kucaklaşamamaları, ufuktaki büyük bir toplumsal travmanının, küçük ivmelerine işaret etmekteydi. Zaten herkes, gelecek adına o kadar kuşku ve korku içinde ki, Noel sevincini hissetmek ya da hissettiğini belli etmek, suçluluk mazereti gibi enselerde soluyor; “İyi Noeller” temennileri, buruk bir kırılganlıkla, ses tonlarının cılızlığında yankılanıyordu sanki... Yılın en büyük alışverişlerinin yapıldığı bu ayda, alışveriş merkezleri, ışığı sönmeye yüz tutmuş lambalar gibi donuk ve bilindik kalabalıklarından pek uzaktı... Klasik Noel şarkılarının çınladığı kalabalık aile toplantıları da, geçmiş yılların tam tersine, ihtiyatlı bir ağırbaşlılık içinde geçti muhtemelen...

Belli ki Dünyayı bambaşka bir düzen bekliyor. Bu gerçeği en hızlı şekilde kabullenmek, insan türünün, 2021’ye girerken en önemli misyonu olmalı. Sapiens milyonlarca yıldır bunu başarıyor aslında. Karşısına çıkan tüm zorluklara karşı direnç gösterip, sonunda üstün gelmek; doğadaki en zeki varlıklar olan bizlerin en güçlü yanı... Ama zeka tek başına asla yeterli değil. Sapiens bu zekasını işbirliği ve dayanışma içerisinde kullanmazsa hiç bir işe yaramaz.

Bu nedenle, ben diyorum ki; 2021 yılında, tüm insanlığın ortak misyonu, en güçlü özelliğimiz olan zekamızı ortaklaştırıp, emeklerimizi ve üretimlerimizi birleştirmek olsun. Ancak bu sayede Koronavirüsü ve diğer ölümcül toplumsal vürüsleri birlikte yok edebiliriz. Milyonlarca yıldır bunu başardık... Yine başaralım...  Noeller ve daha nice bayramları coşkuyla kutlayalım!