İster bir canı kurtarmaya çalışan ambulans olsun…

İster itfaiye ya da polis aracı…

Siren sesini duyunca…

İçiniz “cızzzz” etmez mi?

Yangın nerede, içerde kalan var mı?

Ya da…

Ambulanstaki yaralı acaba kurtulacak mı?

Acının sesidir “siren”…

Kalbimizi titretir!

“Siren Sesi”nin…

Sadece biri, diğerlerinden farklıdır…

Sekseniki yıldır, her 10 Kasım’da…

Türkiye’de saatler 09.05’i gösterirken…

Dört bir yandan kulağınıza ulaşan…

Yüreğinizi daraltan…

Acıyı katmerleştiren “iki dakikalık” o ses…

Özellikle O gün…

Atatürk’ü hasretle anmanın ilk habercisidir…

Hayat durur…

Trafik durur…

Siz durursunuz…

Türkiye’de dünya durur!

***

Bugün, “10 Kasım”…

Türkiye Cumhuriyeti’nin kurucusu…

Büyük Önder Atatürk’ü…

Aramızdan ayrılışının 83’üncü yılında…

Minnetle, şükranla anıyoruz…

***

Şimdi izninizle, “Zaman Tüneli”ne girelim ve…

Ulu Önder’in son 24 saatini…

Resmi notlardan aktaralım…

“Acı Veda”yı hiç unutmamak adına…

***

9 Kasım 1938 / Çarşamba / Saat: 13:10…

Doktoru Asım İsmail Arar anlatıyor:

“Hastanın halini görünce her şeyin bitmiş olduğunu anladım… Bu büyük adamın kalbi o kadar sükûn ve intizam içinde çalışıyordu ki, devam edip giden komaya rağmen artık önü alınması kabil olmayacak kötü akıbetin ne vakit gelip çatacağını tayin etmek mümkün olamıyordu…”

9 Kasım 1938 / Çarşamba / Saat: 24:00…

Resmi Tebliğ:

“Saat 20.00'den itibaren dalgınlık artmıştır… Umumî ahval (durum)  vahamete (korku verici) doğru seyretmektedir…"

10 Kasım 1938 / Perşembe / Saat: 08:00…

Dr. Mehmet Kamil Berk ve Dr. Nihat Reşat Belger, Atatürk’e glikozlu serum verdiler… O sırada yüzü daha da soldu…

10 Kasım 1938 / Perşembe / Saat: 09:00…

Göğsü hızla inip çıkmaya başladı… Dünyadaki son beş dakikasına gözleri kapalı giriyordu…

10 Kasım 1938 / Perşembe / Saat: 09:05

Birdenbire gök mavisi gözleri açıldı ve sert bir hareketle başını sağa çevirdi… Koca bir tarih bu dünyadan göçmüştü… Prof. Dr. Mim Kemal Öke Atatürk'ün gözlerini kapattı… Dr. Kâmil Berk de “Gazi Mustafa Kemal” markalı beyaz bir mendille çenesini bağladı…

***

Kaç yaşında olursanız olun…

Duydunuz mu bu sabah 83 yıldır olduğu gibi siren sesini?

Ya da…

Aslında kalbinizin sesini…

Kalktınız mı ayağa?

Kalbinizde yaşatıyorsunuz O’nu, di’mi?

Hatırladınız mı?

Ne demişti, yıllar yıllar önce?

“Benim naçiz vücudum elbet bir gün toprak olacaktır; fakat Türkiye Cumhuriyeti ilelebet payidar kalacaktır…”

Nokta…

Sonsöz: “O halde, unutmayalım, unutturmayalım…”