Seni hiç kimse sevmedi mi?..

Neden bu kadar vicdansızsın?..

Okşamadı mı kimse küçükken başını senin?..

Sevmiştir be!..

En azından annen, baban, kardeşlerin sevmiştir...

Yoksa onlar da mı sevmedi?..

Baban sana hiç çikolata, goflet getirmedimi meselâ?..

O yüzden mi zalimsin ?.. 

Baban mı yoksa seni bu kadar ruhsuz, duygusuz yapan?..

Hiç mi almadı kucağına seni?..

Elinden tutup lunaparka da mı götürmedi?..

Hiç mi binmedin atlı karıncalara...

Dönme dolaplara...

Çarpışan arabalara...

Mahalledeki çocuklar da mı almadı seni aralarına?..

Topun yok muydu senin?..

Bisikletin...

Misketlerin... 

Su tabancan...

Peki ya annen!..

Annen bayramlıklarını giydirip, cebine mendil koymadı mı senin?..

Bu yüzden mi merhametsizsin?..

Seni hiç kimse sevmedi mi?..

Sokulmadı mı sana hiç bir kız...

Tutmadı mı ellerini?..

Sinemaya....

Parka....

Sahile gitmediniz mi birlikte?..

Muhallebicide de mi buluşmadınız?..

Yoksa öyle bir kız hiç mi olmadı?..

Bu yüzden mi eziksin?..

Seni hiç kimse sevmedi mi?..

Bu yüzden mi öldüm şimdi ben?..

Söyleseydin ya!..

Severdim ben seni...

Severdim...

İnan bana, sırf sana sevgiyi öğretmek için, senin gibi bir yaratığı bile severdim...

Neden vurdun bana?..

Yere çarptın...

Tekme attın... 

Yetmedi, öldürdün...

Ne yaptım ki ben sana?..

Ne yapabilirim ki?..

Küçücük bir şeyim ben...

Avucunun içi kadar...

Ayağındaki pabuç kadar...

Dilim yok...

Gücüm yok...

Şimdi de, o dokuz canımın dokuzu birden yok...

Peki senin vicdanın yok mu?..

Allah'ın...

Kitabın...

Kalbin yok mu?..

Meleklerin yanındayım ben şimdi...

Davacıyım senden...

Bir bir anlattım bana yaptıklarını...

Canımı nasıl aldığını...

Yazdılar bunların hepsini senin o günah hanene...

Bekliyorum...

Hesap günü tam burada olacağım yine...