30 Mart 2014 tarihinde Türkiye’de yapılacak yerel seçimler için neredeyse bütün partiler proje yarışına girdiler. Elbette projeler ve adaylar da önemli .Ancak asıl önemli olan siyasi partilerin üretim ekonomisine ve burada rol alan sosyal katmanlara nasıl baktığı.Çünkü onlar her koşul ve ortamda üretim ekonomisinin başat aktörleri. Bununlar birlikte onlar unutuldu. Kimse,çiftçi,esnaf ve sanatkarların sorunları gibi işçi ve memurun sorunlarına ,kısaca emekçilerin sorunlarına değinmiyor.
Neden böyle oldu?İşsizlik mi azaldı, gelir dağılımı daha mı dengeli oldu, emekçilerden toplanan vergiler onlar için mi kullanıldı?
Ancak küreselleş(tir)me denilen, özünde yeni –liberal politikalarla bunlar saklandı. Emek-sermaye çelişkisi unutturuldu. Demokrasi adına etnik ve dinsel kimlikler öne çıkarıldı, bir başka deyişle ulusu birleştiren öğeler yerine, ayrıştıran öğeler zenginlik olarak sunuldu. Devletin ekonomideki payının sıfırlanması için özelleştirmeler gerçekleştirildi ve toplumda özgür bireylerin emek temelinde örgütlenmesi yerine etnik ve dinsel kültüre bağlı biat örgütlenmeleri başat oldu.
EMEK CEPHESİ NE ALEMDE?
Özelleştirmeler başlarken herkesin iş güvencesinin olduğu ve haklarının korunacağı vaatleri verildi. Ancak kamu kuruluşlarının özelleştirilmesi sonucu, ya birçok işçi başka işletmelere geçirilerek ücretleri düşürüldü ya da çok sayıda işçi kapı önüne koyuldu.
İş sahibi olanların da durumu iç açıcı değil. İşçi ve memur kesiminde ücretler eriyor. Taşeronluk artıyor. Nitelikli sağlık hizmetlerine ulaşmak olası değil. Türkiye'de her 6 dakikada bir iş kazası meydana geliyor, her iki buçuk saatte bir 1 çalışanın sakat kalIyor, her 6 saatte 1 çalışan ise hayatını kaybediyor. Güvencesi olmayan işçiler, iş kazası geçiriyor, hastanelerde rehin kalıyor, sigortaları eksik yatırılıyor insanlık dışı koşullarda ve ücretlerde çalıştırılıyor. Üstelik, patronları istedikleri zaman onları kapı önüne koyuyor.
Yakın gelecekte ise işçilerin örgütlenmesi daha da zorlaştırılacak.6356 sayılı "Sendikalar ve Toplu İş Sözleşmesi" Yasasına göre bir işçinin toplu sözleşme hakkını kullanabilmesi için, o işkolundaki tüm işçilerin yüzde 3'ünü örgütlemiş olan bir sendikaya üye olması gerekecek. Buna göre,2018 yılı Temmuz istatistiklerinin açıklanması ile yüzde 3 işkolu barajı altında kalacak işkollarında 5 milyon 870 bin işçinin toplu iş sözleşmesi (TİS) hakkından mahrum kalacak ve 8 işkolunda çalışan toplam 3,6 milyon işçi, yani sigortalı işçilerin yüzde 31'i, sendika seçme hakkını kullanamayacak. 8 işkolunda sendika tekeli yaşanacak.
ADAYLARA EMEKÇİ SORULARI
Bütün bunlar ışığında gelelim sorulara;
- Özelleştirmeler hakkında ne düşünüyorsunuz? Çimento sanayi, Turban, Sümerbank, Havaş, SEK, Orüs, Deniz Nakliyat ve Poaş gibi Türkiye'nin en önemli sanayi kuruluşlarının özelleştirmeler iyi mi oldu?
- Taşeronlaştırma konusunda görüşleriniz nelerdir? Taşeron firmalarla çalışmaya devam edecek misiniz?
- Taşeron firmaların patronları deneme süresi diye bir şey den bahsediyorlar. Bu nedir? Partiniz kazanırsa sigortasız işçi çalıştıran firmalar konusunda tavrınız ne olacak?
- Seçimi kazandığınız zaman emekçi hakları saklı kalacak mı?
- İşçi ve memurlara 2014 yılı için sağlanan ücret artışları yeterli mi? Başkan olduğunuz taktirde bu konuda neler düşünüyorsunuz? Benzine, elektriğe, suya, doğalgaza, ekmeğe yapılan her zam karşısında önlemleriniz var mı?
- İş kazaları önleme ve sağıtımı konusunda neler düşünüyorsunuz?
- Kadın işçilerin hamilelik ve doğum izni ile doğum yapan kadın işçilerin hakları konusunda önermeleriniz nelerdir?
Bu sorular artırılabilir. Adaylar bu sorulara nasıl cevap veriyorlar? Emekçiler aldıkları cevaplara göre oylarını yönlendirsinler derim.
.jpg)
Yazdır
Önceki sayfa
Sayfa başına git
Künye
İletişim
Facebook
Twitter
Google+
RSS
Sitene Ekle
Günün Haberleri