Bugün her yer sessiz.

Caddeler, sokaklar, kaldırımlar, otobüsler, vapurlar, bürolar sessiz.

Kimse konuşmuyor sanki.

Konuşsa da sesi çıkmıyor.

Çaresizliğin boşluğuna düştük.

Bir garip bakıyor herkes.

Suskun gözlerde yarıya inmiş bayraklar.

***

Her evden bir ölü çıkmış gibi.

Konuşacak mecal yok.

Kimseyi dinleyecek hal de.

Hepimizin yanında patladı o bombalar.

Hepimiz parçalandık.

Hepimiz sağırız.

Yerdeyiz kanlar içinde.

Bitkiniz.

Kırığız.

***

Yandık, kavrulduk acıdan.

Karabasanda atılamayan çığlıklar var boğazlarda.

Derinlere çeken bir hüzün.

Deli gömleği bir keder kollarımızda.

Ölüyoruz her gün.

Piyango gibi…

Kime, ne zaman çıkacağı belli olmayan talihsiz bir piyango.

Ya çıkarsa diye…

Bekleyerek ölüyoruz.

***

CIA Başkanı açıklamış, “30 IŞİD militanı Türkiye’ye gönderildi” demiş.

“Patlattıklarımız, patlatacaklarımızın garantisidir” diyor birileri.

“Ölmelerden ölme beğenin” der gibi…

-“Parçalanarak mı alırsınız?”

-“Vurularak mı?”

-“Füze de var aslında sizin için elimizde…”

***

Şairin dediği gibi,

“Hava kurşun gibi ağır…”

Bilmiyoruz nasıl çıkacağız karanlıktan aydınlığa…

Ölmekten yorulduk biz artık.

Pisi pisine ölmekten.

Her şey yasak ya bizde.

Bir ölmek yasak değil.

Allah’tan…