Çocuk yok
arkadaşımda
doğum günüydü
arkadaşım ona en sevdiği pastayı yapmış
pasta yemeye gitti…

Markete gittim
telefon şarjda
olsun
yarım saatten bir şey olmaz
çocuk zaten güvende
teyzesinde…

Birileri bomba diyor
Pazar Pazar ne bombası
Ankara diyorlar
eski haber olsa diye düşünüyorum
yine de alışverişi yarım bıraktım
alacaklarımın çoğunu almıştım zaten…

Eve geldim
haberler korkunç
yine patlama olmuş
yine Ankara…

Çocuğu aradım
otobüste
“taksiyle gel” diyorum
“taksi param yok” diyor
sesimi yükseltiyorum
“in o otobüsten
hemen taksiye bin
Ankara’da bomba patladı
ben seni aşağıda beklerim” diyorum…

Çocuk geliyor
taksi parasını veriyorum
beni görünce ağlamaya başlıyor
hıçkıra hıçkıra ağlıyor
sokak ortasında boynuma sarılıyor
ne olduğunu anlayamıyorum
ona kızmamıştım ki
kızsam bile ağlamaz benimki…

“Deniz” diyebiliyor boğuk bir sesle
Deniz arkadaşı
iyi bir sporcu
milli takıma seçildi
burslu Ankara’da lisede okuyor.
Konuşamıyorum
Deniz de oradaymış
arkadaşıyla buluşacakmış
Deniz iyi
buluşacağı arkadaşı ölmüş…

Çocuğum yaralı
yüreği yaralı
umutları
geleceği yaralı…

Ben anneyim
ona iyi gelmeliyim
onu yatıştırmalı
yaralarını sarmalıyım
ama ben buna hazır değilim ki…

16 yaşındaki çocuğumu
kötü arkadaşlardan
içkiden
sigaradan
uyuşturucudan korumaya çalışmam gerek

16 yaşındaki çocuğumu
kalp kırıklıklarında avutmam gerek

16 yaşındaki çocuğumu
eve geç geldiği için azarlamam gerek

Ben anneyim
korkmamam gerek
korkuyorum
ben anneyim
güçlü olmam gerek
nasıl güçlü olunur bilmiyorum…