İnsanlık Araf günlerinde, belirsizliğin alacakaranlığında, tetikte bekliyor.

Kurtuluş ve mucize, tanrısal iradeyle bu iki ihtimalin birbirine dönüşmesini bekliyor, insan türü...

Yeryüzüne bırakılan lanetin kendisi olduğunu bilemeden.

Ve Efendiler yeryüzünü yönetmeyi sürdürmek için, 8 milyar kadar insana yeni bir hayat vaat ediyor.

Hayatlarımıza zar atan muktedirler, önce yoksulluğu yaşattılar, şimdi ölümün soğuk yüzünü gösteriyorlar.

Acıların hariminde,yeni zamanların yeni normallerinde yeni hayat zuhur edecek, kıyamet alametlerinin gölgesinde.

İnsanlık Araf’ta bir umut bekleşirken gördü ki zaman hiçbir derdin dermanı değil. Aksine zaman derdi biriktiriyor, acıyı çoğaltıyor.

Araf’taki insan artık umut ekip dert biriktirdiğini biliyor. Sistem kuran akla ve yönetilmeye itirazı var.

Başkaldırı ya da yeniden biat… İnsanlığı bekleyen yeni hayatın iki ucu…

İtiraz ettiklerinin hayatta karşılığı, insanın değeriyle mütecanistir.

Sessiz kalarak boyun eğdiklerinin karşılığı ise, insan onurunun yok sayılmasıdır.

Yeryüzünde yaşamın orta yerine bırakılan lanet, insanın cennetten kovuluş hikayesiyle dile gelendir.

İnsan türü soyutlamayı öğrendi, zekâsı gelişti, akıllandı, üretti, tüketti, gelişti; karinesi kurduğu uygarlık...

Ve 10 bin yıl kadar süren uygarlık serüveninin insanlığı getirdiği yerde görülüyor ki her şey yanlış öğrenilmiş.

Sonucunda;

Yeryüzü yaşamına vade biçiliyor; müsebbibi, insan türü…

İnsan türü ise, tükenişten yok oluşa doğru adeta bir Amok koşusunda…