Kırk yıl düşünsem aklıma gelmez, dediğim ne kadar konu varsa hepsi kısa sürede başıma geliverdi.

Asla olmaz..

Kabul edilemez..

Mümkün değil.. dediğim ne kadar felaket varsa hepsi bir bir de değil, gökten yağarcasına üzerimize boşalıverdi!

Bunlar yetmezmiş gibi her şeyine kefil olabileceğim kişiler de ahlaksızlık abidesi olarak sokaklara dökülüverdiler.

Her kötü gelişmeyi “ahir zaman”a, “kıyamet”e yoran biri değilim. Fakat yaşadıklarımız derin bir ahlak, inanç ve maneviyat krizinde olduğumuzu gösteren somut çok sayıdaki kanıtlardan sadece birkaçı.

Farkında mısınız, Musa’sız Mısır, Firavun’suz Musa anlatılıyor!

Nasıl olur demeyin; oluyor işte!

Kur’an okunmasına okunuyor..

Ezberleyenlerin sayısı da az değil..

Lakin Firavun’suz Musa, Musa’sız Firavun nasıl anlatılır?

Aklım almıyor!

İnanın almıyor!

***

Haklı insandan korkmak lazım, derler. Ben de bu görüşteyim. Çünkü haklının dostu Allah’tır. Bir kişinin dostu Allah ise Allah dostları da haklının dostu olacağından haklıdan korkmak lazım!

Eskiden böyleydi.

Eski dediğime bakmayın, son yıllara kadar böyleydi.

Gel zaman.. Git zaman..

İnsanlık tarihinde bütün dinlerin savunduğu ne kadar ahlak prensibi varsa tamamı ters yüz oldu.

Nasıl desem bilemiyorum!

Söz bu kadar mı biter!

Söz sanatları bu kadar mı çaresiz kalır!

Nasihat de, nasihate muhtaçların yetkisine verilmişse elleri açıp Allah’a sığınmaktan başka çare kalmadı.

En azından benim çarem kalmadı!

Yalanın, hırsızlığın, yolsuzluğun, zulmün, ayrımcılığın, kayrımcılığın havada uçuştuğu…

Allah’a dostluğun birilerinin onayına bırakıldığı…

Günahların hiç yazılmadığı, yazılsa bile kolayından silindiği… günlere kaldık ise bu yeni bir durum.

Yazılmamış ve yaşanmamış günlere kaldığımız kesin.

Durum bu kadar net!