Müzik Önerisi: Bir Kar Tanesi – Cem Adrian

Bütün memleket kara kışa mahkûm olup, bembeyaz karlar tüm çirkinlikleri örtmeye çalışırken, yollarda mahsur kalıp sabahı zor edenler, insancıklar evlerine dönebilsin diye yolları açmaya çalışanlar, ürününe ilaç ve bereket olduğuna inanan çiftçiler, kardan adama kişilik katan çocuklar, doğal gaz faturasını düşünen emekliler, evinden çıkmayıp kar manzarasını romantik hayalleriyle karşılayanlar…

Birdenbire hayatlarımıza girdi ve ne zorluklar ne mutluluklar ne bolluklar kattı.

Beyaz sihir…Kar taneleri…

Kar aslında beyaz değil, şeffaftır. Karın yüzeyi ışığı farklı yönlere yansıtarak renk spektrumunu dağıtır. Bu nedenle karı beyaz algılarız.

Kar taneleri özeldir.

Her bir kar tanesi birbirinden farklıdır. Kar tanesi yeterli bir boyuta ulaşan tek bir buz kristalidir. Şeklini belirleyen şey etrafını çevreleyen ortam sıcaklığıdır. Başka tanelerle birleşebilir, bambaşka boyutlara bürünebilir. Kapsayıcıdır.

Kar tanesi merkezinde kendinden olmayanı barındırır. Havadaki toz veya bir polene tutunur ve katı bir maddenin etrafında oluşur. Değişime hazır, değişimi başlatandır.

Kar taneleri ses dalgalarını emdiği için sessizdir. Kar gürültüyü, patırtıyı, bağışı, çığırışı içine hapseder. Sükûneti ve barışı sağlar.

Kar hapsedilmiş bir havayı içerdiğinden muhteşem bir yalıtkandır. Bazı hayvanlar kar altında oyuk açarak kendilerini soğuktan karla korurlar. Eskimolar sıkılaştırılmış kar kütlelerinden ev yaparlar. Kar koruyucudur, gerektiğinde soğukluğundan vazgeçer. Esnektir.

Karın yağışı da kendi gibi özeldir. Her biri kendi için yağar. Kendi yolculuğunda bir bütün olmaya özen gösterir.

Mevlana’nın dediği gibi “kar taneleri nasıl güzel anlatıyor, birbirlerine zarar vermeden de yol almanın mümkün olduğunu”

Doğadan feyz almak insana çok şey katabiliyor. Karın bunca asaletine bakarak ve üzerine yüklenen üç beş anlamın üzerine düşünerek insanlığın nasıl da çirkinleştiğini daha da net görebiliyorsun.

Karın rengi gibi şeffaflık arıyorsun ilişkilerde. Kimse arkadan dolanmasın, ne hissediyorsa, ne istiyorsa nezaket ölçülerinde konuşabilsin tartışabilsin karşısındakiyle. Sevmediğine seviyor gibi yapmasın, dürüstçe kendini beyan etsin. İftira ile, çamur atarak zafer kazanmaya çalışmasın. Dürüstçe rekabet etsin. Kaybetti mi kabul etsin, tebrik etsin. Kazandı mı tevazu göstersin, ezmesin.

Karın kapsayıcılığı da örnek alınmalı. O bu sen ben demeden biz olmayı seçiyor. Her biri ayrı bir özellikteyken hepsi bir araya gelip müthiş bir manzarayı müthiş bir gücü oluşturabiliyor. Herkesi dâhil etmek gücümüze güç katar, her bir kar tanesi gibi özeliz biriciğiz her birimiz. Topluma, çevremize katacağımız güç, güzellikler varken her birimiz kendi çıkarı için diğerini yok eden bir tutum sergiliyoruz. Birbirimizi aşağı çekmenin yok etmenin başarı sayıldığı zamanları yaşıyoruz.

Kar tanelerinin en güzel özelliği de bu işte. Kar taneleri gibi değişime hazır olmak. Dünyaya geldiğimiz günden itibaren yaşadığımız olayların, karşılaştığımız insanların etkilerini üzerimizde taşıyoruz. Vazgeçmeyi bilmiyoruz, ilerlemeyi seçmiyoruz, yerimizde saymayı tercih ediyoruz. Hâlbuki öğrendiklerimizi tecrübelerimizi üzerinden dersler çıkararak kendimize eklemeyi ve yolumuza devam etmeyi öğrenmeliyiz. Değişerek, tekâmül ederek, evrimleşerek geçmişe takılmadan geleceğe birikimlerimizi taşıyarak…

Barışın ve sessizliğin sesidir kar. Susmasını bilen duyar. Duyan insan dinlemeyi öğrenir. Sessizlik yeni düşüncelere yer açan bir boşluktur aslında. Dinledikçe öğrenebilirsin, kavrayabilirsin, karşındakini anlayabilirsin. Çok konuşmak bilgelik olamaz, bilgelik gerektiğinde susmaktır, erdem gerektiğinde sessiz kalabilmektir.

Karın koruyuculuğu ve esnekliği de beni çok etkiler. Karı kar yapan özünden iyi bir amaç için vazgeçebilir, dönüşebilir. Sevdiklerin için bazen özünü unutur, tüm fedakârlıkları göze alır elinden gelenin fazlası için kendini çok zorlarsın. Bir anne gibi şefkatle, bir baba gibi kendini unutarak, bir asker gibi toprağını koruma içgüdüsüyle, bir doktor gibi yaşatabilmek uğruna. Özünü arkanda bırakırsın başkalarının iyiliği senin kötülüğüne olsa bile…

Şehrime kar yağmadı, omuzlarıma yağdı bu hafta kar.

Haberleri seyrettikçe, gazeteciler suçlandıkça, sanatçıya dil uzandıkça, herkes birbirini çullandıkça, bir olmayı bırakıp kavga ettikçe omuzlarımdaki karların ağırlığı arttı. Soğudum, içim üşüdü.

Kar gibi olmayı başarabilmeyi düşledim. Karlar Ülkesi olmayı diledim.