24 Haziran seçimlerinden bu yana dokuz gün geçti.

İlginçtir, sonuçtan herkes memnun.

Kazananlar da kaybedenler de.

Haydi kazananlar belli.

Ama apaçık kaybedenlerden hiç birinin bir “durum muhasebesi” bile yapmamaları halden memnun olduklarını göstermiyor mu? Zaten pek çok sebep bulup durumu onların üzerine yıkmıyorlar mı?

Bir de “Demokrasi kazandı” demiyorlar mı?

Bütün yetkiler bir kişide toplanmış ama yine de “demokrasi” kazanmış.

Bir ilginç durum da şu:

Sonuçlara bakıyoruz…

Ya “aday” partisinden çok oy almış

Ya da parti “aday”dan çok oy almış.

Bu çelişkiyi anlamak mümkün mü?

Ve bu çelişki giderilmemeli mi?

Her zaman “örnek” alınan “batı”da bakın bu işler nasıl oluyor:

Bir evvelki seçimden bir puan dahi az alan Genel Başkan ve yönetimi tasını tarağını toplayıp çekip gidiyor.

Yani istifa ediyor.

Onlarca örnek var bu konuda.

En çarpıcısını söyleyeyim:

İki Almanya’yı bir damla kan dökmeden birleştiren ve 16 yıl Başbakanlık yapmış olan Kolh bir önceki seçimden iki puan az aldığı için derhal istifa etmiştir. Hiç bir sebebin arkasına sığınmamıştır.

Bu sebepledir ki; o ülkeler de “demokrasi” bir hayat tarzıdır ve her zeminde ve zamanda yaşamaktadır.

Çünkü:

İstifa bir “demokratik kültür”dür…

Tek taraflı ve fakat çok önemli sonuçlar doğuran bir “demokratik kültür”…

Uzun siyasi hayatım boyunca böyle bir “demokratik kültür”ü uygulamış hatırlayabildiğim kadar tek bir örnek yoktur. Sonuç ne olursa olsun mutlaka “kendilerinin kazandığını” söyleyen ve gerekçeler bulan bir yönetim anlayışına sahibiz. Bu sebepledir ki, “kaybedenler”in daha sonra kazandıklarına dair de bir örnek yoktur. İlla belki ağır olacak ama gerçek bu; “siyasal mezarlığa” gidilecek.

Biri kere olsun kaybedenler, “Benden bu kadar, bu iş benimle olmuyor” deseler, inanın ki Türkiye ve Türk Siyasi hayatı çok şey kazanacak.

Ama yok.

Hele bu günlerde “Biz yönümüzü yerel seçimlere çevirdik, hazırlanıyoruz” demiyorlar mı????

Önce şu enkazı bir kaldıralım.

Kar-zarar bir hesabını yapalım.

Kimler sorumlu ise bir görelim ve gereğini yaptıklarına tanık olalım.

İşte ondan sonra kafamızı kaldırıp önümüzdeki günlere bakalım.

Bütünüyle siyasi hayatımız bu yanlışlara takıldığı ve “istifa” gibi hem “demokratik” ve hem de “ahlaki” kurumu işletmediğimiz içindir ki, her maçta “nakavt” olunuyor.

Bu köşeden tüm kaybedenler için söylüyorum:

Eğer “durum muhasebesi” yapılmaz ve gerekli “değişiklikler” yerine getirilmezse en güvenilen yerlerde bile “yerel seçimler” hüsran olacaktır.

Belki bu yazıyı çok karamsar bulanlar çıkacaktır.

Ama:

Şöyle arkaya dönüp bir bakın, yaşananları şöyle bir gözden geçirin; “tarihin nasıl acı bir şekilde tekerrür ettiğini” görecek ve eminim ki, hak vereceksiniz. Çünkü çok tekrarlanan ve bilinen bir deyişle bir türlü “ibret” alınmıyor.

Tekrar tekrar söylüyorum:

“İstifa bir demokratik kültürdür”…

Bir kez olsun bu muhteşem kültürden milletimizi mahrum etmeyelim ve artık “kaybedenin gittiği” bir demokratik sistem oluşturalım ki, yenilgi üzerine yenilgi yaşanmasın...