Helalleşmek…

TDK; Alışverişte veya ayrılma sırasında hakkını birbirine bağışlamak.

İslami inanışa göre, helalleşmeden sonra kulun hakkı ortadan kalkıyor.

“Dünya nüfusunun dörtte üçü yoksul. Bir milyar insan aç. Her gün, otuz bin insan açlıktan ölüyor.” Neredeyse her yazımda tekrarlıyorum.

Ve bu ülkede insanlar artık kendini güvende hissetmiyor. Sanki hayatlar pamuk ipliğine bağlı…

Günlük geçimini sağlamak için katlandıklarının altında her gün daha çok ezilen yurttaş tutunacak dal arıyor.

Aylan bebeğin kumsalda yatan cansız bedeni gözümüzün önünden hiç gitmiyor. Göç sorunu büyüyerek insanlığın üstüne üstüne gelmeye devam ediyor.

Ailelerinin erkek evlat niyetine yetiştirdiği milyon tane manyak yalın kılıç aramızda dolaşıyor.

Şiddetin ve kuralsızlığın neredeyse her sokakta karşılık bulduğu bir ülkede yaşıyor olmak, yurttaş psikolojisini bozuyor.

Hal böyle iken, kim kime neyi helal ediyor!..

Siyasetçinin öylesine boşluğa doğru seslenişleri can sıkıyor. Onlar iktidar derdinde yurttaş canının derdinde… Ana muhalefet lideri ise helalleşme derdinde…

Olmuyor. Sosyal demokratlar zaten uzlaşma kültürünü temsil etmiyor muydu? Yıllardır aklınız neredeydi? Diye sorulduğunda ne cevap verilecek!

Ve bu kadar büyük acıların orta yerinde, toplumları ikna edecek çözümler üretmeden, durduk yerde “helalleşelim” demek, hangi derde deva olacak?

Helalleşme dedikleri belki de tedirgin iktidar çevrelerine uzatılan cankurtaran simididir… Kim bilir!

Siyasetçi bilmeli ki biz halkız.

Ve sokakta dindarı, ateisti, ülkücüsü, Rumu, Ermenisi, Kürdü, sağcısı, solcusu hepimiz dostuz. Kavga falan etmiyoruz. O kadar dostuz ki farklılıklarımızla dalga geçerek birbirimizi kızdırdığımız bile oluyor. Bir nedenle helalleşmek gerektiğinde onu da yapıyoruz.

Uzun sözün kısası…

Ülke seçimlere gidiyor. Ve kişi kültü artık kabak tadı veriyor. Önemli kişilerin, “takıl peşime seni kurtarayım” kafasıyla yaptığı siyaset, yetti.

Ülkeyi yönetmek için iktidara talip olanlara önerimdir;