Kendi düşsel evrenlerinde, tutkulu oldukları takım için umutlar yeşertti onlar...
O umutlar büyüdü büyüdü...
Bir beklentiye dönüştü...
Ne istiyorlardı?
Şampiyonluk!..
Bir efsanenin yine, yeniden eski günlerine dönmesi!..
Çok şey mi istiyorlardı?
Hayır!..
Geçmişin birikimlerine...
Bugünün ekonomik gücü ve harcamalarına bakıldığında...
Bulunulan ligin güç dengeleri irdelendiğinde...
Hiç kuşkusuz...
Hayır!..
Ama takım her nedense...
Akıl almaz hatalarla...
Gel-gitlerle...
Onların beklentilerine yanıt veremiyor...
Bir türlü rahatlayamıyorlar!..

X

Göztepe'den söz ediyoruz anlayacağınız!..
O muhteşem taraftar, sanki "acıyı bal eyleyip kahır mektubu" yazıyor...
E nasıl yazmasın!..
Takım Elazığ'dan arkayı beşleyip dönünce el mecbur!..

X

Böyle bakınca bir sorun var gibi duruyor!..
Yönetim penceresinden bakıldığında ise...
"Biraz sabır" sesi yükseliyor...

X

İstiyorlar ki...
Taraftar statta maç izlerken; dışarda sonuçlar ve takım üzerine tartışırken sakin olsun!..
Sabırla, bekleyerek hareket etsin!..
Ligde her geçen hafta yükselen üst sıralardaki çekişmenin getirdiği stresi böylelikle yenebileceklerine inanıyor olmalılar ki...
Böyle bir istekleri var!
Kendileri açısından haklı da olabilirler!..
Bu işin bir yönü...

X

İşin diğer yönü...
Yani taraftarın ve bizlerin bakış açısındaki görüntü farklı bir algı yaratıyor...
Bu takımda istikrar, süreklilik yok!..
İster oynanan futbol olarak bakın...
İsterseniz sonuç...
Lider deviren; şampiyonluk peşinde koşanları yenebilen bu takım...
Nasıl oluyor da...
İlk beşin altındaki takımlar karşısında başarılı olamıyor...
Ve farklı yenilebiliyor?
"İşte şimdi oldu" denilen kaç haftanın sonu hüsranla bitt?..

X

İşin bu yonü taraftarı daha çok ilgilendirdiğinden...
Beklenti büyük olunca...
Heyecan strese; her kötü sonuç kızgınlığa dönüşüyor!..
Yıpranmanın bu kadarına da pes doğrusu!..

X

Yönetim bu denli sabırlıysa!..
Teknik heyet ve futbolcusu ona ayak uyduruyorsa...
Ve inatla sürdürüyorsa bu tavrı!..
Yıpranma; yıpratma kendini arkadaş!..
Bekle bakalım...
Yolun sonu nereye varacak?