Bu gün farklı bir konuyu yazmaya çalışacağım.

Yazılarımı bir gün önceden yazıp “Ege’de Sonsöz”e gönderiyorum.

Bu yazıyı da 14 Şubat’ta…

Yani “Sevgililer Günü”nde yazdım…

Ve dolayısıyla dün “Sevgililer Günü”ydü…

Aslında bu güne “Sevenlerin Günü” denseydi daha doğru olurdu diye düşünüyorum…

Sevgili Filiz Güleç’in sosyal medyadaki sayfasında, “14 Şubat Sevgililer Günü… Sevgilim yok diye dert etmiyorum çünkü gemim de yok ama Kabotaj Bayramını da kutluyorum” esprisini çok beğendim.

İşin doğrusu bu gün belki de tüketimin körüklendiği gün olarak da nitelenebilir. Ama olsun. Eğer insanlar bir gün dahi birbirlerini seviyor ve birbirlerine sebep ne olursa olsun ister eş, isten sevgili veya seveni olsun küçük de olsa abartmadan bir hediye alabiliyor, bir demet çiçek verebiliyorsa ve hatta bütün bunları yapamıyor ama bir çift sevgi dolu söz söyleyebiliyorsa buna çok güzel demek gerekir…

Keşke bütün günler sevenlerin, sevginin, seveni olanların günü olsaydı. Şu sıralar buna o kadar muhtacız ki…

Nasıl muhtaç olmayalım ki?

Hemen her gün yazılı ve sözlü basında çıkan haberlere bir göz atalım. Siz hiç iç açıcı bir habere rastlar oldunuz mu?

Hırsızlık, cinayet, yankesicilik, yolsuzluk, kargaşa, vurdumduymazlık kol geziyor… Hele aile içi şiddet ve kadına karşı şiddet her geçen gün artarak devam ediyor ve korkunç boyutlarda sürüp gidiyor. Bunlara bir de bitip tükenmek bilmeyen siyasal tartışmaları ve bu tartışmalardaki üslubu dikkate aldığınızda “sevgiye ne kadar muhtaç olduğumuz” apaçık ortaya çıkmıyor mu?

Böyle bir ortamda bir gün bile olsa sevgi üzerine nefes alabilmek büyük saadet…

Şiddet ve belirttiğim gibi kadına karşı şiddet dehşet verici boyutlarda. Nasıl olmasın ki?

Maalesef çekilen dizilerin pek çoğunda şiddet ön safta gözüküyor. En ufak bir söze karşılık yine en küçüğü bile bir tokatla cevap veriliyor.

Her sorunumuzun çözümünü hukuk yerine şiddette arayan bir topluma dönüştük.

Özel günleri severim.

Keşke bütün günler “sevgililer, anneler, babalar günü” olsa.

Olmalıdır da.

Ve keşke bu günler tüketime dönük olmasa.

Ve bu günler münasebeti ile şiddet kavramı tamamen ortadan kalksa.

Sevmek, sevilmek çok güzel bir duygu…

En geniş anlamı ile bunları söylüyorum…

Sadece karşı cinsi sevmekle yetinmemek gerek. Ülkesini, dostlarını, arkadaşlarını, tüm canlıları, tabiatı; hasılı “yaratandan ötürü yaratılmışları” sevmek…

Bütün mesele burada…

Daha sağlıklı ve huzurlu bir toplum için buna çok çok ihtiyacımız var.

Kelimelerle sevmek yetmez.

Gönülden de sevmek gerek.

Haydi, bir demet çiçeğimizle birlikte bir çift güzel sözü de hediye edelim tüm sevdiklerimize, bizi sevenlere ve seveni olanlara.

Günleriniz sevgi dolu olsun…