Ben ağlarsam güller de ağlar

Kuşlar durur mu,

Esen yel, günbatımları

Şafaklar ağlar!

Olsun, yeter ki sen ağlama...

Yüreğin kanaması acı değil

Ellerimin soğukta üşümesi

İçimi titretmiyor

Dalından savrulan yaprak

Ne de karanlık şehrin uğultusu...

Yüreğimi burkan senin gidişin

Sesini duyamayacak oluşum bir daha

Oysa ne masumdun her kahkahanda

Gülüşünü bilen dostlara sordum

Buna da hayıflanmama aldırmazsın ya!

Arkasından şiirler yazarlar ya bazılarının

Unutulmaz, unutulmayacak diye

Seni hiç bir kafiyeye oturtamadım be ağabey,

Yokluğunu bir yere konduramam

Ondandır herhalde.

Bilirim ki gittim gibi yapar, gitmezsin

Bin Bekir Coşkun olur çoğalır,

Milyon olup akarsın;

Her Atatürk sevdalısının

Her laik Cumhuriyet’e gönül verenin

Her bir aydın vatanseverin gönlünde

Ve bir çiçek olup açarsın

Her bir Muzip gülümsemede...

Seni çok özleyeceğiz Sevgili Bekir Ağabey!