Çocuklar “merak ederek” büyürler…

O merak duygusu belli bir yaşa kadar…

Hep “taze” kalır…

Ancak…

Sekizli, dokuzlu, onlu yaşlarda yaşadıkları…

Belleklerinden hiç çıkmaz…

Muhtemelen…

İzmir’e 7 bin 500 kilometre uzaktan gelip…

Gaziemir’de “barış” şarkıları söyleyen…

İki çikolata renkli küçük konuğumuz, şimdi bu duygularla…

Memleketlerine dönüyorlar…

***

Aslına bakarsanız…

Kimseler fark edemedi…

Ne kadar uzaktan Gaziemir’e geldiklerini…

Uçak… Aktarma… Karayolu filan derken…

Taaaa…

Batı Afrika ülkesi Gana’dan İzmir’e uçtular…

Gaziemir’deki Uluslararası 23 Nisan Şenliklerine katıldılar…

Beş yavru gelecekti, olmadı…

Şahane şarkı söyleyen iki minik ile bir öğretmen geldi…

Kara Kıta’dan İzmir’e…

Nadia Issah Banaya ile Christie Dekporter…

Bu yaşta…

Atlas’ta bile yerini bulmakta zorlanacakları İzmir’in Gaziemiri’ne…

Sevgi ve barış taşıdılar…

Aynı duyguları da memleketleri Gana’ya götürdüler…

***

Türkiye’nin ne denli “barışsever” olduğunu…

İzmir’in ne kadar güzel bir kent olduğunu…

Gaziemir’deki misafirperverliğin…

Ne denli candan, yürekten olduğunu…

Çocukça duygularına katık edip…

Unutulmaz anılar eşliğinde Gana’ya taşıyorlar…

***

Daha önce de yazmıştım, tekrarlamakta yarar var…

Gaziemir Belediye Başkanı Halil İbrahim Şenol…

Bu işi iyi biliyor…

Ayrıca…

Şu sırada “çok taze bir dede” olduğu için…

Milletleri ne olursa olsun…

Gaziemir’e gelen…

Çocukların kalbinde taht kurmayı beceriyor…

“Kaf Dağı”nın arkasından gelen…

Ganalı küçük misafirlerini iki yanına aldı…

Tek kelime bile…

Birbirlerinin dillerini bilmiyorlardı…

Sadece gözleriyle anlaştılar…

Ve uzun uzun “sohbet” ettiler…

Başkan Şenol’un gözleriyle anlattıklarını…

Ben tercüme edeyim müsadenizle:

“Sevginin, barışın, kardeşliğin dili, dini, ırkı ve rengi yok… Sizi binlerce kilometrelerce uzaktan buraya getiren sevgiyi anlatmakta zorlanıyorum, bunu ancak gözlerimde görebilirsiniz... En son bir ay önce dünyaya gelen torunumu kucağıma aldığımda hissetmiştim böylesi duyguları… Gaziemir Uluslararası Çocuk Şenliği benim için neden bu kadar önemli şimdi bir kez daha anladım… Unutmayın; bu dünya, barışı, kardeşliği ve dostluğu sizlerden öğrenecek… Hayatında hiç görmediği, dilini bile bilmediği bir insana evini açmayı, bir lokma ekmeği bölüşmeyi, en sevdiği oyuncağı paylaşmayı, sadece gözlerinin içine bakarak anlaşmayı ve koşulsuz sevmeyi sizlerden öğrenecek... Bana bu tarifsiz duyguları yaşattığınız için size ne kadar teşekkür etsem azdır… Gana’daki ailelerinize benden selam söylemeyi sakın unutmayın…”

***

Şu kaderin garip cilvesine bakın ki…

Ganalı çikolata kızlardan Christe…

Gaziemir’in Reisi ile buluştuğunda…

12 yaşına basıyordu, anayurdundan çok uzaklarda…

Pasta, Başkan Şenol’un makamında kesildi…

Kızlar da “Başkan Baba”nın boynuna sarılarak…

O’nu öpücük yağmuruna tuttu…

Ne güzel di’mi?

***

Üstüne para verseniz…

“Barış Elçisi” minik kalpler için…

İzmir’in, Gaziemir’in tanıtımını böyle yapamazsınız…

İnanıyorum ki…

Bu “Ganalı Çikolata Kızlar”…

20 yıl sonra evlenip çoluk-çocuğa karıştıklarında bile…

Türkiye’nin yıldızı İzmir’i hiç ama hiç unutamayacaklar…

Sonsöz: “Öpücükler minik, etkisi büyük…”