Gelişmeci ekonomilerin eni konu yoksullaştırdığı periferi ve yarı periferi ülkelerinde durum hiç olmadığı kadar kötü. Ve iyiye gitmesi için hiçbir neden yok.

Kapitalizmin içinden geçtiği kriz sarmalında yoksulluk derinleşirken yoksul nüfus da gün be gün büyüyor.

Sistemde çıkış yok. Sistemin varlık nedeni ortadan kalkmadıkça yoksulluk büyümeye devam edecek.

Ancak bu büyük insanlık trajedisi siyasetin derin beslenme kaynağına dönüştüğünden, yoksulluk siyasal sömürüye açıktır.

Fakirler sadece siyasetin değil hali vakti yerinde olanların da ilgi alanındadır. Yoksullara yardım eden iyilikseverler, bu hüznü sosyal medyada paylaşarak acılarını bir nebze olsun azaltıyorlar.

Biz sıradan faniler de böylece en az kedisi, köpeği kadar sevdiği açları, fakirleri nasıl beslediklerini görerek insanlığımızla gurur duyuyoruz.

Sevinelim, çocuklar yatağa aç girmeyecek, midelerini doldurup yatacaklar. Beslenmek bu değil ama siyasetin eline düşünce böyle oldu.

Beslenmek yerine midesini doldurarak açlık ile tokluk arasında gerilip kalan insanın donuk zekasıdır günümüz siyasetinde makbul olan.

Yardım edilmişlerin yardımseverler önünde minnetle eğilmesi, toplumun insanı fena halde aşağıladığı uygarlık durumlarındandır.

Ne acıdır ki bu insan hakkı ihlali, iyilik adı altında takdir görüyor.

Kapitalist sistem doğası gereği yoksulluk üretiyor. Bu yoksulluğu yönetmek de siyaset oluyor.

Sistemden beslenen hangi siyasal hareket, hangi siyasetçi yoksulluğu bitireceğini söylüyorsa, bilin ki yalan söylüyor. Ve yine bilin ki sistemden beslenmeyen siyasal parti yok.

Sosyal demokrat programlar Batı’da gelir dağılımını nispeten yoksulların lehine dengeleyen bir yapıya sahipti; seksenli yıllardan itibaren ekonomideki o fazla da ortadan kaldırıldı. Onun yerine hibe, sadaka gibi uygulamalar öne çıkarıldı.

Yani, kapitalist sistemin sosyal demokrasiye bile tahammülü yok.

Hal böyle iken, sistem partilerinin fakirleri kurtarma vaatlerini ciddiye almak ne mümkün! Fakirlerin de ciddiye aldıklarını hiç zannetmiyorum.

Ekonomik sömürü yetmiyor bir de siyasi sömürü… “İnin lan fakirlerin sırtından!” diyesi geliyor insanın… Ama kabalaşmamak lazım…