Sizin hiç sevgiliniz öldü mü?..

Allah korusun!..

Ölmesin...

Ne sizin, ne de başkasının...

Ama maalesef, yaşam gibi ölüm de bir gerçek...

Ve hayatta çaresi olmayan tek şey!..

Belki de, işin sihri ondadır!..

Yani yaşamak, ölüm olduğu için güzeldir!..

"Ya arkadaş, başka mevzu yok mu?" dediğinizi duyar gibiyim...

Ooo... Mevzu çok...

Ama bu en önemli mevzu...

Bundan kaçış yok...

Sırası gelen "attaaa" gidecek...

Ama ben size gidenlerden ya da gideceklerden bahsetmeyeceğim!..

Benim kafama takılan kalanlar!..

Daha doğrusu "kalan sevgililer..."

Velev ki, emr-i hak vaki oldu?..

Yani gidiyorsunuz!..

Nasıl bir vasiyet bırakırsınız yar'e?..

Valla sizi bilmem ama, ben aynen şöyle bir vasiyet yazdım kendi yar'ime...

Okuyun bakalım...

Kızacak mısınız?..

Dudak mı bükeceksiniz?..

Alkış mı tutacaksınız?..

                            ***

YAŞA HAYATINI BE KADIN!..

Bak ben yokum diye boş vereyim deme hayatı...

Çık gez...

Oturma öyle her gece evde...

Ne bileyim!..

Boğaz'a git mesela, ya da Kordon'a...

İkisi ayrı şehirlerde mi?..

Olsun!..

Atla uçağa git işte bir yerlere...

Yani yaşa hayatını be kadın...

Ye, iç, eğlen, bak keyfine...

Bak ben yokum diye boş vereyim deme hayatı...

Kuaföre git yine eskisi gibi; haftada iki kere...

Hani çok beğenirdim ya!..

Hah işte, aynen o renge boyat saçlarını...

Kırmızılar giy sık sık...

Takılarını da ihmal etme...

Yani yaşa hayatını be kadın...

Tak takıştır, sür sürüştür...

Bak ben yokum diye boş vereyim deme hayatı...

Gir birinin koluna mesela...

Yakışsın ama şöyle yanına...

Dert değil!..

Benden farklı olsun meşrebi...

Yani yaşa hayatını be kadın...

Ve sev be kadın!..

Sev...

Benim yerime de sev...

Bırak artık unutulsun adım...

Gelme!..

Boşver...

Kırık, dökük kalsın mezar taşım...