Organize olmaktan uzak, balon oyunculardan kurulu bomboş takımlar…

Sahada futbol ve fair play dışında ne ararsan var.

Spor mu? Savaş mı? Belli değil.

Şımarıklık, lakaytlık, kuralsızlık…

22 yaşındaki bir genç ölmüş. ‘Seni sevmeyen ölsün’ tezahüratı…

İmparator 2-0 iken salon beyefendisi, 2-2 iken mafya babası…

Hasan Şaş pavyon fedaisi gibi tekme yumruk sahada.

Jailson, Belhanda ve Soldado’yu al, Hasan Şaş’a Fatih Terim’e vur!

Ülke gibi maç işte.

Herkes birbirine suç atar, kimse aynaya bakmaz…

Eğlenmek, gülmek, zevk almak yok, düşmanlık var. Düşmanlık her yerimizde. Aynı düşünmediğimize karşı, farklı tercihlerimize karşı tek hissettiğimiz şey düşmanlık. Doğruya ulaşma çabası ve doğrunun ne olduğu zerre umrumuzda değil. Önemli olan bulunduğumuz tarafın ne savunduğu.

İnsanın doğası bu olmasa gerek. Bir bahçeye girdiğinde farklı türden, farklı renkten çiçekler olunca yüzünde gülücükler açan insan, herkesin kendi gibi tek tip olmasını arzulamaması gerek.

Keşke eğlenmeyi ve biraz mutlu olabilmeyi öğrensek. Dünya daha güzel olur. Bir denemek gerek.

Somut bir öneri… 10 yıl boyunca kendisine 3 büyük diyen takımları takip etmeyelim. Şu takımlardaki 22 futbolcunun üzerlerinden formalarını çıkarın. İyi futbolcu denilip kalburüstü takımlara alınacak 1-2’yi geçmez. Çığ gibi büyüyen borçlar ve yüksek kur olduğu müddetçe Macar ligi seviyesinde devam edeceğiz. Bu durum ligdeki bütün camialar için geçerli. İşte Karşıyaka, Bucaspor, Kocaelispor, Manisaspor, Gaziantepspor ve diğerleri…

Gelin bu kansere daha fazla bulaşmadan futbola bir 10 sene ara verelim. Belki toplanır!