Haberleri dinlerken dikkatimi çekti; Öğrenci servisine yapılan onca zam yetmiyormuş gibi bir de “konfor zammı” istemişler. Bazı servislerde daha ayrıcalıklı donanım varmış, onun içinmiş…

Birkaç gün sonra da, oğluna pantolon alamayan babanın intihar olayıyla sarsıldık.

Kuşkusuz sadece pantolon alamadığı için intihar etmedi, o talihsiz insan; gerisine bakmak lazım. Hayattan kopuşunu hazırlayan koşullara kendi bütünlüğü içinde bakmadan konuşmak yanıltıcı olabilir.

Nihayetinde, bir tarafta parasını ödeyen öğrencilere ekstra konforlu servis hizmeti; diğer tarafta, okul kıyafeti alamayan babanın intiharı… Dehşet dengesi…

Medeni bir toplumun halleridir, bunlar…  Ha, bir de %98’i müslüman ya, komşusu aç iken tok yatmayanların ülkesi…

Parası olan kimse, Dünya nimetlerinden dilediğince yararlanabilir… Yarın bir gün, bahçelerinden helikopterle de toplayıp okula götürebilirler, bu çocukları… Beis yok.

Bunu anladık da, parası olmayanlar ne yapacak? Allah’a tevekkül ederek teselli mi bulacaklar? Hiç zannetmiyorum…

Borçlanacak! Çalacak! Sefalete katlanacak! Parası olanlara özenecek! Zenginlere düşman olacak!  Ama mutlaka sistemde kendisine bir yer açmak için durmadan tırmalayacak...

Peki, bunlar kimlerdir? Dünya nüfusunun dörtte üçü… Yoksullar ve yoksullaşan orta sınıflar...

Hayatta iyi ve doğru olan nedir? Aslında bu sorunun yanıtını biliyor, insanlık. Ve büyük insanlık, bu bilgiye ulaştığı halde, yanlış olanı bilerek, isteyerek sürdürdü ve sürdürüyor.

Bir tek insanı bile sefalete mahkûm etse, o insanlığın durumu sorgulanmalıydı. O bir tek insanın sefaleti, bugün, milyarlarca insanın sefaleti oldu.

Özel okula giden çocuğa, “ailen daha çok para öderse, seni konforlu servisle taşırız” diyen işbilir girişimci ve bunu olağan karşılayan tüketim toplumu arasında ahlak dışı bir dayanışma var.

Sistem çocuğa diyor ki, “Oku, ülkene yararlı, iyi bir insan ol!” Olsun da, nasıl olacak? Biri okula gidecek ayakkabıyı, pantolonu zor bulurken, diğerine servis beğendirmeye çalışan sistemin ürettiği eşitsizlikten iyi insan çıkar mı? Zor çıkar.

Adalet ve vicdandan yoksunluğuyla durumu olağanlaştıran toplum; haksızlık ekiyor, kötülük biçiyor.

Sömürüyü mümkün kılan, sınıflı toplumları yaratan sistem, insanın kendi eseridir. Alttakiler ve üsttekilerin varoluş ve yaşam biçimini sistemleştiren uygarlığın son versiyonudur, kapitalizm.

Mülkiyet toplumlarıyla birlikte ortaya çıkan iktidar ve alttakiler-üsttekiler ilişkileri, insanlık tarihinin her devrinde farklı adlandırılmış ve tanımlanmış olmakla birlikte, ezen-ezilen, mazlum-zalim, sömüren-sömürülen çatışması hiç bitmedi. Muktedirler adeta yeryüzü cehenneminin zebanisi...

Bakmayın bu trajik hikâyeyi ontolojik mesele olarak ele alıp bilimsel ve felsefi düşüncenin labirentinde dolaştıranlara; zengin yine zengin, yoksul yine yoksul; bin yıl önce veya bin yıl sonra…

Sonuç olarak, muktedirler ile toplumlar, yönetenler ve yönetilenler arasındaki ilişkileri; aldatanlar ve aldatılanlar arasında sürüp giden meşum bir aldatmaca olarak anlamak mümkündür.

Elbet bu kadarla kalmıyor, sonra da, aldatılan toplumun bireyleri dönüp birbirini aldatıyor.

Ve nihayetinde herkes birbirini aldatıyor ve herkes aldanıyor.

Yalanla yatıyor, yalanla kalkıyor, yalanla besleniyoruz.