Ölüm haberleri fasıla vermiyor. Ard arda geliyor…

Azrail durmak bilmiyor adeta.

Selami Gürgüç Abi’yi toprağa verdik. Ertesi gün de Işılay Saygın’ın ölüm haberini aldık.

Işılay Saygın hakkında daha özel bilgileri yakın dostları paylaşacaktır. Tanıyanı ve dostu çoktu şüphesiz. Ben de O’nu bazı özellikleri ile anmak isterim.

Işılay Hanım, 80 öncesi Buca Belediye Başkanıydı. Kadın Belediye başkanı pek istisnaydı o yıllar ama ona çok yakışıyordu.

Ecevit ve CHP’nin yükseliş döneminde Bucalılar, Işılay Saygın’da ısrar ediyordu.

Geleneksel bir yanı vardı. İnsanlara hükümet, belediye ve diğer kurumlardaki sıkıntılarında yardımcı olmaya çalışırdı hep.

Lise yıllarındaydım sanırım, köy kahvesinde bir diyaloğa şahit oldum. Işılay Hanım, Çeşme’ye gelmiş. Bir ağabeyimize oğlunun tayini için Işılay Hanım’ın yardımcı olabileceği söyleniyor. O endişeli bu konuda. Biz CHP’liyiz, şimdi olur mu acaba… “Hiç fark etmez…” diyor öneriyi getiren: “Işılay Hanım parti ayırmaz...”

Gerçekten de öyleydi. Okul, hastane, iş vb. Elinden geldiğince yardımcı olmaya çalışırdı.

İzmir’in Kadın Belediye Başkanı, Kadın Bakanı.bb

Demirel Hükümetleri’nde hep etkili bir İzmirli oldu.

Işılay Hanım ile doğrudan iletişimim bundan sanırım 5-6 yıl önce, Ege-Koop Danışma Kurulu üyeliğimiz sırasında oldu. Kurulda farklı eğilimden politikacılar, gazeteciler, akademisyenler ve iş adamları vardı. Sağdan da soldan da.

Kurulda çok farklı eğilimden insanların düşüncelerine önem verirdi.

Ben, Özfatura Başkan’ın belediyeciliğini eleştirirken, Mehmet Karcı (özlemle) abimiz muzip sözler söylerken, Fatih Sürenkök sağlıkta sağ politikalara verip veriştirirken hep sakindi ve saygı ile dinlerdi.

Sonra Işılay Hanım’ı izlemeye çalıştım. Partiler üstü bir tavır sergiliyordu gerçekten. Müthiş bir hayırsever ve sosyal sorumluluk insanıydı. Eğitim ve sağlık önceliğiydi. Kızların eğitimi ve kadınların sağlığına yönelikti çabaları. Bu konularda çok sayıda vakıf ve kuruluşun önde gelen ismiydi.

Işılay Saygın Güzel Sanatlar Lisesi çok hoş bir projeydi doğrusu. Buca ve İzmir bu kurumu O’nun sayesinde kazandı.

Politikacı sınıfında kaybolmuş bir özelliği vardı.

Belediye Başkanı, Milletvekili ve Bakan olmuştu.

Hem de defalarca.

Ama bu mevkileri terk ettikten sonra köşesine çekilmedi.

İzmir için, kadınlar için hep çalışmaya devam etti.

Tek kişilik bir kurum gibiydi adeta…

İzmir bu boşluğu hissedecektir…