Yeryüzü ölçeğinde giderek daha görünür hale gelen sürükleniş, kapitalizmin metropol ülkelerini de etkisi altına aldı. Yaratılan kaos içinden çıkılacak gibi değil. Son derece karmaşık ve çelişkili ilişkilerin ve yaratılan oldubittilerin hariminde ABD, Avrupa, Ortadoğu’da olan biteni anlamak, anlaşılsa bile uygun dili kurup ifade etmek, neredeyse imkânsız hale geldi.

Suriye’de yaşananlara bakın…

Erdoğan dostu Esad ile ilişkilerini bir anda düşman Esed ile kavgaya dönüştürüyor. Suriye sınırında uçağını düşürüp kanlı bıçaklı olduğu Rusya federasyonu ile ilişkileri düzelten Erdoğan, Putin ile el sıkışıp Suriye’de Esad çizgisinde hareket etmeye başlıyor.

Öte yanda, Suriye’de birlikte hareket ettiği ABD, Erdoğan’ı kenara alıp, Suriyeli Kürtler ile birlikte hareket etmeye başlıyor; PKK çizgisindeki PYD ve silahlı kolu YPG silahlandırılıyor, eğitiliyor… Türkiye’nin dost ve müttefiki ve de stratejik ortağı ABD, Suriye’de Kürtleri müttefik ilan ediyor. Türkiye ise ABD’ye, işbirliği yaptığı örgütlerin PKK uzantısı olduğu gerekçesiyle itiraz ediyor.

Suriye’de Şiileri destekleyen İran, Esad rejimini destekleyen Rusya ve islamcı örgütleri destekleyen Türkiye, Astana görüşmelerinde bir araya gelerek aldıkları kararların altına imzalarını koyuyorlar. Bu arada, Türkiye’nin kırmızı çizgileri olan Kürt koridorunda Rusya Kürtleri destekliyor. Çünkü bu konuda çok önceden Putin ve Obama el sıkışmıştı.

Bir Cuma günü Şam’da namaz kılacak iken, bakın kendimizi nerelerde bulduk…

Gelelim Irak’a…

Şam yönetimini muhatap almıyorduk. Teklifsizce Kuzey Irak’a gidip gelen Dışişleri Bakanı Davutoğlu sonunda uyarılmıştı; Bir daha bu şekilde gelirseniz sizi tutuklarız…

Kuzey Irak Kürt Yönetimi himaye ediliyordu. Barzani’nin bir ayağı Türkiye’de idi; yatırımları ve siyasi ilişkileriyle…  Barzani’nin son gelişinde, referandum yapmaya hazırlanan Kürdistan’ın bayrağı göndere çekilmişti, tıpkı bağımsız bir ülke gibi…

Barzani, Türkiye ve İran’a rağmen referandum yaptı. İsrail Barzani’ye destek verdi. İsrail’e her fırsatta saydıran Erdoğan bu defa sessiz kaldı.

Kuzey Irak referanduma gidince, Türkiye, Irak’ın bir başkenti olduğunu ve orada bir hükümetin varlığını hatırladı. Şam yönetimiyle görüşmeye başladı. Ardından, merkezi yönetimle birlikte hareket edeceğini duyurdu.

Irak ordusu Kerkük’ün üzerine yürüdü; Kürtlerin çözülmesi bir gün sürdü. Talabani’ye ve Barzani’ye bağlı güçler birbirini suçluyor. ABD tarafsız, İsrail sessiz, İngiltere sessiz ve derinden…

Türkiye Şam yönetimini destekliyor Rusya ve İran’ın yanı sıra… Gerek Irak ordusunun gerek Kürtlerin elinde, ABD’nin verdiği silahlar var. Türkiye, ABD’nin stratejik ortağı…

Nihayetinde, Kürdistan Devleti’ni kurmak için ABD ve Rusya’nın mutabakata vardığı, AB’nin karşı çıkmadığı bir vakıa…

Avrupa’da ise ulus devletler yeniden ihya olmaya başladı; ırkçılık tırmanıyor, faşizme rağbet var. İslamcı Türkiye AB’de istenmiyor. Ancak, AB de bu haliyle istenecek gibi değil.

Batı düşüncesi bir bunalım döneminden geçiyor; Kapitalist sistemin küresel krizi karşısında hayli çaresiz… Oysa bilişim devriminin entelektüel kimliği oluşurken batı düşüncesine çok ihtiyaç var.

Kapitalistlerin mabedi ABD’ye gelince, Trump’ı başkan seçecek kadar çaresiz Amerikalılar… Ne çökmekte olan kapitalizme ne yaklaşan bilişim devrimine dair Dünya’ya nefes aldıracak halleri var.

Amerikan toplumunun tek yağabildiği, mevcut düzeni iyileştirmek ve sürdürmek için Trump’ı seçmek oldu. Bütün dert statükoyu korumak…

Çin ve Rusya, Şanghay İşbirliği ile sistemde yol almaya çalışıyor. Eskiden komünist olan bu ülkeler, şimdi kapitalist sistemin zirvesini tutmak için büyük çaba harcıyor. Türkiye de araya kaynamaya çalışıyor. Demokrasiyle elde edebileceklerinin sonuna gelen islamcılar, doğu despotizminden ve otoriter yönetimlerden ilham almaya başladı.

Dünya, o bildiğimiz Dünya olmaktan çıktı çıkacak…

“Yeni Türkiye” ise bu kadar çok belirsizliği, değişkenliği, hatayı kaldıracak ve kriz yönetecek durumda değil! İlişkiler kördüğüm… Sonu Gordion düğümüne benzemesin de…