Görseniz çok şaşırır ve heyecanlanırsınız...

Kurtuluş Savaşı kahramanları, Efeler, Nazım Hikmet, Aşık Veysel, Zonguldaklı Madenciler, vatanseverler, Kuvayı Milliye gönüllüleri...

Hepsi İzmir’e geldi.

Ahmed Adnan Saygun Sanat Merkezi’nde buluştular.

Heybetli boy poslarıyla İzmirliler’i selamlıyorlar.

Heybetli derken 10 metreyi bulan boyları, bir tona yaklaşan ağırlıklarından bahsediyorum.

Gemlik’teki Tankut Öktem Müze Evi’nden yola koyuldular.

Türkiye’nin dört bir yanında, en önemli meydanlarımızda yer alan bu dev anıt heykeller İzmirliler’i ziyarete geldiler.

Cumhuriyet tarihinin en önemli heykeltraşlarından Tankut Öktem’in görkemli heykelleri sanatçının 10. ölüm yıldönümünde İzmir’de sergileniyor...

***

Evet İzmir sıradışı bir sergiye ev sahipliği yapıyor.

Ben de bu sıradışı serginin öyküsünü kısaca anlatmak istiyorum size.

29 Ekim’de açılan “Tankut Öktem’in Ardında 10. Yıl Retrospektif Sergisi” nasıl meydana geldi?

Heykelin büyük ustası Tankut Öktem 2007 yılında talihsiz bir trafik kazasında hayatını kaybetti.

Altı yıl sonra ailesi evdeki eski ahşap  dolabın derinliklerinde bir günlük buldu.

Türkiye’nin ilk kadın veterineri Meliha Öktem’in oğlu Tankut Öktem  için tuttuğu bir günlük bu.

Meliha Hanım 1940’lı yıllarda Darüşşafaka’da kimsesiz çocuklar yararına satılan özel tasarım bir defter satın alıyor.

Tankut Öktem doğduğu günden itibaren her şeyi, üç yaşındayken yapmaya başladığı heykel ve resimleri not alıyor, anlatıyor.

Günlük, Tankut Öktem’in kendi gibi heykeltraş olan kızı Oylum Öktem İşözen’e ilham veriyor.

“Heykeltraş babamın ardından ona soramadığım, ondan öğrenmediğim soruların cevaplarını yıllardır arıyorum” diyerek...

Babasının acı kaybının ardından Oylum Öktem İşözen  sürpriz şekilde ortaya çıkan bu günlüğe dört elle sarılıyor.

Günlüğün izinde babasını keşif yolculuğuna çıkıyor.

Prof. Dr. Tankut Öktem’in sadece eserlerini değil, dünyasını şekillendiren olayları, kişileri de değerlendiriyor.

İşözen, “Tankut Öktem’in retrospektif sergisi sadece bir heykel sanatçısının yaşamını ve heykellerini anlatmıyor. Türkiye Cumhuriyeti tarihinin değerlerini, Anadolu’nun insan mozaiğini, aydınlanma mücadelemizi , ona destek verenleri heykel sanatıyla buluşturmaya çalışan bir heykeltraşı anlatıyor” diyor.

***

Tankut Öktem’in dünyasına ve eserlerine göz attığımızda…

Eserlerinde ağırlıklı olarak Kurtuluş Savaşı, Kuvayı Milliye ve Milli Mücadele yıllarını anlattığını görüyoruz.

Çanakkale’den Kars’a Türkiye’nin dört bir yanındaki  heykelleriyle Cumhuriyet dönemini konu etmiş.

Ankara Kara Harp Okulu’nda üzerinde 700 figürün bulunduğu Harbiyeli Şehitler Anıtı Time dergisine kapak olmuş...

Tankut Öktem’in İzmir’de her gün her an bizi selamlayan heykellerini bir çırpıda saymak gerekirse...

Güzelyalı’daki Denizciler Anıtı’nı,

 Kültürpark Lozan Kapısı’ndaki Atatürk ve İnönü Anıtı’nı,

Kültürpark İzmir Sanat’taki Nazım Hikmet Anıtı’nı,

 İzmir Resim Heykel Müzesi girişindeki “Sevgi” heykelini ve

Bornova Belkahve’deki Atatürk Heykeli’ni sıralayabiliriz.

Bakır, bronz, beton ve seramik malzemeyi heykellerinde ustaca kullanan sanatçı Atatürk’ü yalnızlaştıran heykel anlayışına da son verdi.

Atatürk’ü halkıyla birlikte yükselen bir lider olarak tasvir etti.

Sanatçı 67 yıllık yaşamında Magosa Özgürlük Anıtı’ndan, Amasya Tamimi Anıtı’na, Çanakkale Anıtı’ndan Uşak Özgürlük Anıtı’na kadar yüzlerce esere imza attı.

***

Tankut Öktem’in hayatını ve eserlerini anlatan bu özel sergi Cumhuriyetin 94. yıl kutlamaları kapsamında Ahmed Adnan Saygun Sanat Merkezi’nde açıldı.

İzmir Büyükşehir Belediyesi’nin ev sahipliğinde düzenlenen anlamlı sergi 27 Aralık tarihine kadar ziyaretçilerini bekliyor.

Yazının başında Tankut Öktem’in heykellerini görürseniz çok şaşırır ve heyecanlanırsınız demiştim...

Mutlaka görün, çok duygulanın, tüyleriniz ürpersin diye eklemek istiyorum.

 Sizleri anıt heykellerin görkemli dünyasına davet ediyorum.

Son sözü ise eserleriyle İzmir’i onurlandıran...

Cumhuriyeti, Cumhuriyetin gerçek kahramanlarını anıtlaştıran heykeltraş Tankut Öktem’e  bırakıyorum:

 “Uzun süren özgürlük kavgalarımıza rağmen zamanla bir sanatçı olarak tüm anlayışların üzerine çıkarak bir sınıfın mutluluğu üzerine kurulacak bir sistemin ülkenin yararına olmayacağı inancı taşıdım. Başarı ancak eğitimle, bütün halkın elele vermesiyle mümkün olabilirdi.

Bu yüzden bütün heykellerimde bir işçiyi, bir köylüyü, bir Türk annesini, bir üniversiteliyi elele gösterdim. Kompozisyonlarımı kurgularken bunu siyasi bir amaçla değil, el ele vermenin SEVGİ’nin gücüne inandığım için yaptım.”