Vay arkadaş,  sanal dünya, manal dünya derken iş hayli ilerledi.

Sosyal Medya, “sosyal madde” kıvamına geldi!

Hafife almakta hata etmişiz, ortalık müptela kaynıyor.

İşin kişisel ifade alanı, ticaret alanı ve özgür düşünce alanı olmasını geçtik; beyinler uyuştu, ruhlar bunaldı kısacası insanlık hepten sapıttı…

Sosyal Medyanın değerini bilen okumuş çocuklara sözümüz yok. Emme ve lakin cahil cühela takımına, psişik hastalara ve “elime geçirdim bir salkımı, millete veririm talkını” düşüncesinde olanlara ne diyeceğiz?…

Yok abi, ben kavramı önemsiyorum; Sosyal Madde!

Mefhumu ilk defa bu şekilde ben kullandım diye değil tabii, neticelerinin vahim olmasından dolayı…

***

Bulaşıcı hemi de… Yaş sınırı olmadan herkes bu illetin hedefinde!

Çoluk çocuk, genç yaşlı; kadın erkek…

Çarptığını yakalıyor ve direk müptela kılıyor. Sonra sıyrıl sıyrıla bilirsen!

***

Hastanedeyim, paylaş.

Komşumla kahve içiyoruz, paylaş.

Emmimgiller geldi paylaş. Bibimgiller gitti paylaş!

Sofrada paylaş, lokantada paylaş; cenazede paylaş, camide paylaş, morgda paylaş…

Adam hastane odasında ölüm döşeğinde, bağlanmadık cihaz kalmamış, yeğeni fotoğrafını paylaşıyor, hem de yanında sırıtarak; “Hacı emmimin yanındayız”… Ulan siz oradasınız ne yazar, garip çoktan Rahmet-i Rahman’a kavuşmuş!

Neyin ispatıdır bu, neyin ifadesi?… İnsan geldiği gittiği, yediği içtiği ve bazı kötü görüntüleri gizler yahu… Teşhir ne zamandan bu yana bizi bu kadar kuşattı anlamıyorum.

***

Bir de mezar fotoğraflarımız var sosyal medya da…

Kendi çekip yayınlayanlar başka, asıl yeni bir sektör doğmuş mezarlıklarda…

Eskiden kabristanlarda gönlünden ne koparsa tarifeli “Yasin Suresi okuyucuları” vardı şimdi de sosyal medya fotoğrafçıları varmış, öyle diyor işin gediklileri…

Mezarın başında pozlarınızı çekip anında tüm hesaplarınızdan yayınlayabiliyorlarmış… Ben söyleyenlerin yalancısıyım. Gidip görmüşlüğüm yok.

Hakket, mezar başında gülerek, mahkeme koridorlarından gülerek ve hasta başında gülerek çekilen fotoğraflar tamamen “Sosyal Madde” ile uyuşturulmuş beyinlerin eseri…

***

Bir de atarcılarımız var tabii!

Yatarı olmamışların atarları da “sosyal maddenin” hayatımıza kazandırdıkları…

“Her Karakolda adımız, her kahvede masamız, her âlemde şeklimiz ve her güzelde resmimiz” var diyenler mi ararsınız;

“Yollarda namımız, caddelerde fiyakamız, her kızda numaramız” var diyenler mi?

“Atarım, yakarım çakarım ve gel ben buradayım” diyenler…

Ve sizin de bildiğiniz gibi daha neler neler…

***

Gözünü sevdiğimin mahalle kültürü sen ne yüksek seviyeli bir felsefeymişsin de haberimiz yokmuş!

Kamyon arkası yazıları, minibüs ve taksi jargonları kralmışsınız da haberimiz yokmuş!

Neyse durum vahim!

Sosyal Maddeden kurtulmak zorundayız. İmdaat, diye, haykırıyor, şanlı tıbbiyemizi göreve çağırıyorum!

(Gelecek yazıyı bekleyiniz efendim…).