Artık sayılı günler kaldı ama seçimin heyecanı sokağa yansımıyor. Son bir yılda 3. kez sandık başına gidiliyor olmamızdan mı yoksa İzmir listelerinin yarısından fazlasının ‘ithal adaylardan müteşekkil’ oluşundan mıdır bilemem.
Hala bir ay sonra seçim varmış gibi gelmiyor.
Hem de odağında ‘başkanlık sistemi’ olan bir seçim…
Ya seçmen kararını çoktan verdi.
Yahut gözünü/kulağını kapattı, bekliyor.
Dost sohbetlerinde bile ‘siyasetten’ kaçılmaya başlandı.
Tek tük yorumları saymazsak kimsenin ağzını bıçak açmıyor. 
*
Miting meydanları sözlerimin teyididir.
Koca cumhurbaşkanı bir avuç insana konuşuyor.
Muhtemelen yarısı polis/memur olan bir avuç insana…
Ne Davutoğlu’nun ne Kılıçdaroğlu’nun meydanlarda istediği kalabalığı topladığını söyleyemem.
Toplanmış, toplatılmış kitlelerin de istenilen heyecan düzeyinde olmadığı kameralara yansıyor zaten.
Muhalefet neredeyse tek parça bu kez…
İktidar cephesi ise ikiye bölünmüş durumda…
Davutoğlu’nun tecrübe eksiğini Erdoğan tamamlıyor.
Yahut Erdoğan’ın bıraktığı minik boşlukları Davutoğlu dolduruyor.
Ama ortaya çıkan orantısız güç tablosu; bana göre muhalefete yarıyor.
Devletin gücünü arkasına alan ve neredeyse devletin kendisine dönüşen iktidar, muhalefeti mazlum ve de mağdur durumuna düşürdüğünü görmüyor, göremiyor.
İlk kez muhalefetin yakaladığı rüzgârı kesmeye çalışıyor AK Parti…
CHP’nin vaatlerine HDP’nin çıkışlarına karşılık vermeye çabalıyor her kanaldan/cepheden…
Şu an için seçimin 2 favori partisi var.
Birincisi HDP, öteki ‘etki-tepki prensibi’ gereği MHP!
Kürt kökenli seçmeni ‘Kobani Dayanışması’ psikolojisiyle aylar öncesinden bloke eden HDP, başta Cumhurbaşkanı olmak üzere iktidarın tüm yapıları tarafından hedef haline getirilmiş durumda…
Ama çözüm süreci boyunca şirin gösterilen, barış elçisi olarak sunulan ve tabir yerindeyse devlet eliyle legalleştirilen HDP’yi bugün yeniden ötekileştirmek, ‘tu kaka’ göstermek çok da kolay olmuyor.
Dahası seçmen, iktidar temsilcilerinin HDP ve çözüm süreci konusunda 180 derece dönüşünü ‘suni bir söylem’ olarak değerlendiriyor. Hatta HDP’ye bu denli yüklenmenin bu partiye yönelik farkındalığı arttırdığı bile söylenebilir. Reklamın iyisi-kötüsü olmaz tezi üzerinden…
Hakkını teslim etmek gerekirse Cumhurbaşkanlığı seçimi sürecinde bir hava yakalayan Demirtaş, günübirlik polemiklerde hazırcevaplığı ve zekâsıyla bir adım öne çıkıyor.
Oy almayı başarabilir mi bilmiyorum ama çoğu zaman seçmeni güldürmeyi başarıyor.
HDP’nin sahada bu denli konuşulması, iktidarın Cumhurbaşkanından, başkanına, bakanından yazarına kadar oklarını bu partiye yöneltmesi, onları ‘iktidar karşıtları cephesinde’ daha sevimli kılıyor hatta pirim bile yaptırıyor. 
MHP’ye gelince;
Ne beyannamesi ne de aday listeleridir mesele…
HDP’nin büyümesi MHP’yi büyütmeye yetiyor bence...
İzmir özelinde konuşacak olursak CHP seçmenindeki küskünlüğün merkezde, iktidardaki yıpranmışlığın ise kırsaldan MHP’ye oy taşıdığını söyleyebiliriz.
Bu haliyle MHP tepki oylarının toplandığı bir partiye dönüşmüş görünüyor.
Yani siyaseten ‘bonus toplayan’ bir partiye… HDP güçlendi, karşılarında biraz da Türk milliyetçileri olsun diyenlerle CHP’ye kızan, AK Parti’ye küsenlerin birleştiği bir çatıya!
Tabi ki ‘tepki oylarının’ geldiği gibi gitmesi de kolaydır. Yani çatı her an çökebilir.
Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın bir anda MHP lideri gibi konuşmaya başlamasının nedeni bu olsa gerek.
CHP’ye gelince;
Seçim beyannamesine bel bağlamış durumdalar.
Hem ülke genelinde hem İzmir’de…
Varsa yoksa emekliler, dar gelirliler…
Epey yol aldıklarını söyleyebilirim.
Lakin öngörüm odur ki CHP de iktidar partisi gibi bu seçimin savunmadaki partilerindendir. Yani Kılıçdaroğlu ve CHP adaylarının yapmaya çalıştığı şey, kan kaybını olabildiğince durdurmaktan ibarettir. Çünkü seçmen geçen 13 yılın faturasını her an birleştirebilir. 2002’den bu yana iktidar olanla ana muhalefet koltuğunda olanı birlikte masaya yatırabilir.
3 Kasım 2002’de yaptığı gibi…
CHP ‘ön seçim’ yaparak örgütünü mobilize etmeyi, seçim beyannamesiyle sokakta konuşulmayı (şimdilik) başarmış olsa da istediği sıçramayı yapabilecekmiş gibi görünmüyor.
O nedenle hem iktidarın hem de muhalefetin az da olsa kan kaybettiği, Erdoğan’ın deyimiyle ‘yavru muhalefetlerin’ büyüdüğü, büyütüldüğü bir sürecin içindeyiz şu anda.
Milletvekili listeleriyle dikkatleri üzerine çeken Vatan Partisi, BBP ile birleşerek sinerji yakalayan Saadet ve de Okyanus Ötesi’nin bağımsız adaylarının performansı da merak ediliyor.
Tabi ki önümüzde bir aydan fazla zaman var.
Siyaset için uzun, çok uzun bir süre… Erzurumlu İbrahim Hakkı’ya bırakalım bugün sonsözü.
Mevla görelim neyler… Neylerse güzel eyler.