24 Ocak...

Tarih boyunca, takvimler bu günü gösterdiğinde hep acılar, kötü anılar yaşanmış.

Arada bir güzel şeyler de olmuş.

Mesela, Roma İmparatoru Sezar, muhafızları tarafından 24 Ocak'ta öldürüldü.

1955'te Zonguldak'ta, Ereğli Kömür İşletmeleri'ne bağlı Gelik maden ocağında grizu patlaması meydana geldi; 52 madenci öldü,19 madenci yaralandı.

Hindistan Havayolları'na ait Boeing 707 tipi bir yolcu uçağı, Bombay-New York seferini yaparken İsviçre'nin Cenova kentine inmeye hazırlandığı sırada, Alp dağlarının Mont Blanc tepelerine çarparak düştü. 117 yolcu öldü.

1980'de Süleyman Demirel başkanlığındaki hükümet tarafından Türk Lirası, yüzde 48.9 devalüe edildi.

1994'te Türkiye'nin ilk haberleşme uydusu TÜRKSAT-1, fırlatıldıktan 12 dakika 12 saniye sonra okyanusa düştü.

2001'de, Diyarbakır'ın bölge halkı tarafından çok sevilen Emniyet Müdürü Gaffar Okkan, korumaları ve şoförüyle birlikte uğradığı saldırıda şehit oldu.

Bunlar birkaç örnekti, 24 Ocak'a dair...

Bir olay var ki, Türk basınının en kara günüydü.

1993'te gazeteci ve yazar Uğur Mumcu, otomobiline yerleştirilen bombanın patlaması sonucu yaşamını yitirdi.

***

Pek çok şeyi unutabilirim, ama 24 Ocak 1993'te Uğur Mumcu'nun hain bir saldırı sonucu hayatını kaybettiğini öğrendiğim anı asla unutmam.

O gün, Denizli'de Denizlispor-Gençlerbirliği maçı vardı.

Foto muhabiri arkadaşım Önder Çorlu ile birlikte Denizli'deydik.

Maç bitti, haberimizi yazdırdık, fotoğrafları gönderdik.

Garaja gittik ve Pamukkale'nin saat 16.00'da hareket edecek İzmir otobüsüne bindik.

Koltuklarımıza yerleştik, kaptan kontağı çevirir çevirmez radyoyu açtı.

Haber bülteni, Uğur Mumcu'ya karşı düzenlenen suikast haberiyle başladı.

Yolcular, şaşkınlık içindeydi.

Kimse inanmak istemiyordu bu acı habere.

Sevgili Önder'le göz göze geldik.

İkimizin de gözleri yaşlıydı.

Konuşamadık, yutkunup durduk.

Bu acı haberle, sağduyulu, düşünce özgürlüğüne değer veren herkes gibi biz de yıkılmıştık.

Katil veya katillerine lanetler yağdıra yağdıra geldik İzmir'e...

***

Doğruları yazmanın suç olduğu bir Türkiye'de yaşıyormuşuz meğer.

Mumcu, üstüne basa basa şöyle diyordu:

"Cemaatlere, tarikatlara giren çocuklar, 30 sene sonra general olacaklar, cumhuriyete karşı ayaklanacaklar."

Kimse bu uyarıyı ciddiye almadı.

Ciddiye alınmadığı gibi tarikatlar, cemaatler TBMM'ye sokuldu.

Sonra ne oldu?

Aradan 30 yıl bile geçmeden, 15 Temmuz hain darbe kalkışması yaşandı.

Düşünceleri yüzünden öldürülen ilk gazeteci, Uğur Mumcu değildi elbette.

Muammer Aksoy, Çetin Emeç, Ahmet Taner Kışlalı da yazdıkları birilerini rahatsız ettiği için teröre kurban gitti.

1 Şubat 1979'da Abdi İpekçi katledilmişti.

İpekçi'nin katili, bir şekilde cezasını çekti.

Ne yazık ki Uğur Mumcu'nun katili ya da katilleri, aradan geçen 26 yılda bulunamadı.

Yapanın yanına kar kaldı.

Bu korkunç olaya karışanların mutlaka bulunacağını belirten, bunu namus meselesi haline getiren siyasetçilerin verdiği sözlere rağmen...

Uğur Mumcu'nun katilleri hala aramızda dolaşırken...

Onun kemikleri sızlıyor.

Bu kalp seni hiç unutmayacak büyük usta, hiiiç!