Yazgıcılık.

Kaderine boyun eğen.

İnsanlığın, tüm yaşamın önceden kurgulandığına inanılan, asla değiştirilemeyecek olan…

Önceden sonun belli olduğunu düşünen özgür iradeyi yok sayan.

Tepki göstermekten korkan, korktukça daha da içine kaçan…

Tuhaf bir kadercilikle olan bitene boyun eğen, olduğu gibi kabul eden, durumuna razı olan.

Nedenin ve sonucun belirsizliğine teslim olan…

Belirli bir zaman dilimi içinde önceden belirlenen yolda önceden belirlenen şekildekiyolculuğuna seyirci kalan…

Seçimlerin, yol ayrımlarının, potansiyelinin farkında olmayan…

***

Tevekkül.

Kalbini Allah’a teslim eden…

Üstüne düşen her şeyi yapıp, gerisini Allah’a bırakan.

Potansiyelinin farkında olan, harekete geçen, mücadele eden ama sonucun Allah’ın izniyle olduğunu düşünen.

Yaşam mücadelesinde güvenini kaybetmeden elinden geleni yapan ve Allah’tan gelene razı olan, her sonucun bir hayrı olduğuna inanan…

Ünlü Alman Filozof Nietzsche  “Yazgıcılığın” farklı etkilerini bazı toplumlarda gözlemlemiş, Türklere özel  “Türkenfatalismus” diye bir terim geliştirmiş. Kaderciliği Türklere özgü “Tevekkül” yaklaşımıyla değerlendirmiş ve bu kavramla tanımlamış.

Nietszche’nin bu tanımına göre İnsan ve kader hem ayrı hem karşıt. Her insan farklı birer yazgı. Çeşit çeşit…

İnsan kaderiyle savaşır durur. Savaşmak yaşama tutunabilmenin içgüdüsüdür. Yaradılıştır.Kadere karşı durabilir. Kaderi boş çıkarmak için uğraş verebilir. Hayat yolculuğunu kendine göre daha farklı biçimlendirmek için çaba sarf edebilir.

Kısacası yaşama tutunmak için yaptığımız tüm o ayak oyunları ve kaderimizle yaptığımız bütün o cilveleşmelerfıtratımızda var.

Ortaokulda gördüğümüz Din Dersleri’nde“kadercilik” için bize sürekli anlatılan örnek şuydu: Dersini çalışmayıp kaderim bu deyip yatarsan sınıfta kalırsın. Düzenli çalışırsan, derste öğretmeninidinlersen sonrasında dualarınla, okunmuş pirinçle yazgını taçlandırabilirsin. Kısacası dersten geçmek senin elinde, o günkü ruh halin, hava durumu, trafik, dış koşullar için tevekkül etmen gerek. Gerisini Allah’a teslim etmenin en değerli anahtarı üzerine düşen her şeyi yaptığına inanmak, temiz düşünce, temiz kalp, kendine ve karşındakine dürüst olmak…

Dürüst olmak o kadar zor değil. İçin ve dışın aynı dili konuşacak. Özün sözün bir olacak. Çelişmeyeceksin. Doğru olacaksın.

Tevekkül etmek o kadar zor değil. Uğruna mücadele edeceksin, yılmadan yorulmadan çalışacaksın, elinden geleni yapacaksın, vicdanın rahat olacak gerisi Allah’a emanet olacak.

Görünen o ki, doktorlarımız, hemşirelerimiz, sağlık çalışanlarımız bu işi gerçekten çok iyi yapıyor. Canhıraş ve hayatları pahasına verdikleri mücadele, dürüstçe dile getirdikleri Hipokrat yeminlerini son harfine kadar yerine getiriyorlar. Ölümcül virüsü anlatmaktan dillerinde tüy bitmiyor, halkı uyarmaktan bir an bile bıkıp usanmıyorlar.

Halkımız ne yapıyor?

Nietszche’yi yüz yirmi yıl sonra hala doğrular nitelikte “TÜRK YAZGICILIĞI”’nı baştan keşfediyor.

Tanrı’nın Planı mı?

“-Bize bi şey olmaz.” 

“-Kaderimse çekerim.”

“-Alınyazısı.”

“-Mukadderat.”

Hijyen, sosyal mesafe ve maske sadece…

Akıl var, yürek var, vicdan var.

İstek var, özgür irade var, eylem var.

Akıl var, bilim var, özveri var.

Mücadele eden 164.594 Doktorumuza,198.465 Hemşiremize,32.859 Diş Hekimimize*

karşı büyük sorumluluklarımız var.

Bizi, sevdiklerimizi, yakınlarımızı iyileştirmeleri, korumaları, kollamaları için.

(*Rakamlar 1 Ocak 2020 tarihi itibariyle Sağlık Bakanı Fahrettin Koca’nın CHP MV Mahmut Tanal’ın soru önergesine verdiği yanıttan alınmıştır. )

İşte bu yüzden diyorum ki

Dürüstlük, cesaret ve açıklık gerektiren doğruluğu kanıtlanmış bilimsel açıklamalar.

Şiddet değil sevgi, dayanışma ve anlayış gören sağlık personeli.

Kaderini maskeye, mesafeye bağlamayan üstüne düşeni fazlasıyla yapan bir toplum.

Şarkı Önerisi : I Say a LittlePrayer – Aretha Frankin