Hafta sonunun en ilginç haberiydi…

Kenarda köşede kaldığı için ilgi çekmedi…

Anında unutuldu, söndü gitti…

Oysa…

Milletçe…

“Aynaya bak ey halkım…” dedirten bir haberdi…

Birleşmiş Milletler’in hazırladığı raporun başlığı şöyleydi:

“Dünyanın en mutlu ülkeleri sıralamasında Türkiye 104. sıraya geriledi!”

Peki, kaç ülke arasında 104’üncüyüz?

Toplam 149 ülke arasında…

Yani…

Bizden “daha mutsuz” topu topu 45 ülke var…

“O’ssun varsın!” diyecek durumumuz yok…

Çünkü…

Çok değil; dört yıl önce…

Türkiye…

“Mutsuz Ülkeler” arasında 69’uncu sıradaydı…

Tepetaklak vaziyetlerindeyiz yani…

***

Araştırmanın “sallama” yanı yok!

Çünkü…

Bizim devlet kuruluşu TÜİK’e (Türkiye İstatistik Kurumu) göre…

2020’de…

“Mutluyum!” diyenlerin oranı %48’e gerilemiş…

Bir yıl önce “Mutluyum!” diyenlerin yüzdesi ne kadarmış?

Sadece 52.4…

İyi niyetle bakıldığında…

Türkiye’nin yarısından fazlası mutsuz…

Üstelik, bi’de araştırmanın imzası TÜİK yani…

***

Siz siz olun…

“Mutluluk, göreceli bi’şidir!” diyenlere…

Biraz daha “şaşırmış” gözlerle bakın…

Mesela, derler ki…

“Çikolatanın bırakın kendisini, kokusu bile beyinde mutluluk hormonu olan serotonini artırır…”

İyi de…

Türkiye’de kişi başına yılda ancak üç kilo çikolata tüketiliyor…

Avrupa ülkelerinde bu miktar ortalama 10 kilo!

Bi’de laf aramızda…

Biz, milletçe zor mutlu oluyoruz…

Bakın haberlere…

Her gün en az bir kadın…

Kocası, sevgilisi veya akrabası tarafından…

Hunharca katlediliyor…

Böyle bir ülkenin “mutluluk” katsayısı ne olur ki?

***

Tamam, Korona Belası…

Ne mutluluk bıraktı ne “lezzetli hayat” ama…

Milletçe…

Hiç mi, bizde kabahat yok?

Mesela…

Türkiye’de “işsiz” sayısı neredeyse 11 milyon…

Dört kişilik ailenin “Açlık Sınırı” 2 bin 719 TL.

“Yoksulluk sınırı” ise, 8 bin 856 TL.

Geçen yıl ilkokul bir’e başlayanlar okuma yazmayı çözemedi…

En düşük emekli maaşı 1.500 TL.

Doğalgaz faturasını ödeyemeyenler…

Evde battaniye ile oturuyorlar…

Çarşıda - pazarda durum içler acısı…

Kilo yerine “tane” ile satış devri başladı…

İki portakal, üç salatalık filan; şaka değil…

Ekmeği 1 TL. daha ucuza almak için…

1 saat kuyrukta bekleyenler var…

Kasaptan “100 gram kıyma” almak zorunda kalanlar var…

Kasap o kadarcık kıymayı verirken utanıyor!

Yetmezmiş gibi…

Üstüne Korona Belası…

Çift maske…

Aşı telaşı…

Toplu taşım araçlarında tıklım tıklım işkencesi…

“N’olacak bu aşı takvimi?” sorusu…

***

Mutlu olmaya ayıracak zamanımız var mı sizce?

***

Bitiriyoruz…

Neyle?

TUİK’in 11 yıl önce yaptığı “Mutluk Araştırması” ile…

Türk halkının “Yüzde 85.4”ü mutlu…

Ya bugün?

Birleşmiş Milletler’in…

“Dünyanın En Mutlu Ülkeleri” raporuna göre…

Her alanda yaşadığımız “gerileme” sonucu…

2017 yılında 69’uncu sıradaydık…

2018’de 74’e geriledik…

2019’da 93’üncvü olduk…

Şimdi de 104’üncü basamaktayız…

Taaa, yıllar önce…

Romantik Devrimci Şairimiz Nazım Hikmet…

Ressam dostu Abidin Dino’ya…

Yazdığı şiirin arasından sormuş:

“Bana mutluluğun resmini yapabilir misin Abidin?”

Kadim arkadaşı da…

Şiirle cevap vermiş:

“Buna ne tual yeterdi; ne boya...”

Bu sanatsal diyalogdan ilham alarak…

Sormamız gerek kendimize:

“Neden bu kadar mutsuzuz?”

Nokta…

Sonsöz: “Mutluluk bizim dileğimizle, Tanrı’nın bizim için dilediği şeyin bir anaya gelmesinden doğar… / Claude Roy – Fransız şair…”