Atalarımız ne demiş?

İş bilenin, kılıç kuşananın…

Haşa…

Karaburun’un Reisi İlkay Hanım kılıç filan kuşanmadı ama…

İşi bilmenin ve dahi…

Kent adına “mis gibi” bir işi bitirmenin…

Şimdi tadını çıkarıyor…

***

Karaburun dediğiniz, muhteşem denizi…

Sakin atmosferi…

Ve de “sıcak kanlı” ahalisi ile…

Her mevsim (kışın bile) size “Oh, dünya varmış” dedirtecek…

Cennet’ten farksız bir balıkçı kasabası…

Nüfusu bile yıllardır gıdım gıdım artıyor…

Çünkü…

Çeşme gibi bir “yıllardır parlayan” bir şöhreti yok…

Belki de, “bakir ruhu” en büyük hazinesi!

***

Hukukçu Başkan İlkay Girgin Erdoğan…

Korkutan son depremden sonra…

O şirin mi şirin belediye binasını boşaltmak zorunda kaldı…

(Aslına bakarsanız, o bina Karaburun’un belediye olduğu 119 yıl önce öyle sevimliydi ki…)

Artık eskidi; güçsüzleşti ve büyük ihtimalle…

Kendisini bile taşıyamayacak hale geldi…

Karaburun Belediyesi…

Artık bu “zarif” ama “zayıf” binadan yönetilemezdi…

Taşınmak kaçınılmazdı…

İyi de…

Belediye Sarayı (!) olarak kullanılacak bir yapı var mıydı?

Ne gezer, derken…

Reis Hanım İlkay Erdoğan’ın belleği…

Yıllar öncesine bir gönderme yaptı…

Ne kadar eski olduğunu hatırlamıyordu ama…

Sisler arasındaki o yerin…

Cezaevi olduğu, anılarında hala çok taze duruyordu…

İçişleri Bakanlığı yıllardır o alanı kullanmıyordu…

Çok hızlı karar verdi; yakınlarına şöyle dedi:

“İşte Karaburun’un çağdaş belediye binası burada yükselecek…”

İçişleri Bakanlığı…

4 bin 240 metrekare büyüklüğündeki eski cezaevi arazisini…

SGK’ya devretmişti…

İmar planlarında “o yer” kamu kurumu alanı olarak işaretliydi…

Başkan Erdoğan…

Önce, “kasasından para çıkmayacak” yöntemi denedi…

“O araziyi bana tahsis edin” dedi…

Cevap beklediği gibi geldi:

“Tahsis edemeyiz, isterseniz satın alın!”

Oysa…

İktidar, kendine yakın belediyelere…

Rahatlıkla…

“Ücretsiz tahsis” yöntemini uyguluyordu…

Karaburun’a o güzelliği yapmadılar…

İşte o an…

İlkay Başkan, kararlı bir duruş sergiledi:

“O zaman satın alırız!”

***

Zaman kaybetmeden Meclisi’nden…

Söz konusu araziyi satın almak için yetkisi istedi…

Yetki, oy birliği ile geldi…

O şahane yer…

Karaburun’un kültür merkezi ihtiyacını da karşılayacaktı…

Sosyal Güvenlik Kurumu…

İlkay Başkan’dan…

O kupon arazi için 5 milyon 500 Lira talep etti…

Peki, belediyenin kasasında o kadar para var mıydı?

İlkay Başkan yine Meclisi’ne danıştı…

İlçenin merkezinde, İskele mahallesinde…

Minik minik yedi parça arsası vardı…

Onları satmaya karar verdiler hem de iyi paraya…

Üstüne sadece 250 bin lira eklediler ve…

SGK’ya yolladılar…

Artık Karaburun’daki tarihi cezaevi ve arsası…

Belediye’nin tapulu malı olmuştu…

Satış işlemi birkaç hafta önce tamamlandı…

***

Siyasi arenanın fırtınalı hali bile…

Karaburun’da taçlanmayı başarmıştı…

İşin güzelliği şuydu…

Karaburun halkının malı - mülkü…

Yine Karaburun halkına hizmet edecek…

Bir binayı inşa etmek için harcanıyordu…

***

Başkan Erdoğan…

Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanı Vedat Bilgin’e…

Teşekkür etmeyi unutmadı…

Ankara – İzmir Karaburun hattında…

Belki de ilk kez…

Politika’da kısır çekişmeler bir yana bırakılmış…

Karaburun gibi…

Bir yeryüzü Cennet’inde yaşayanların kalpleri kazınılmıştı…

Bundan güzel ne olabilirdi ki…

***

Bi’de şöyle düşünün…

Aşağı yukarı 10 bin kişinin yaşadığı…

İzmir’in 100 kilometre uzağındaki bir deniz kıyısı Cennet Bahçesi…

Neden bundan böyle…

Göreni kıskandıran…

“10 Numara 5 Yıldız” bir balıkçı kasabası olarak anılmasın?

***

Bitiriyoruz…

Aslında…

“İş bilenin kılıç kuşananın…” diye bir atasözü yok!

O’lafın orijinali “At binenin kılıç kuşananın” diye geçer…

Anlamı şunu içerir:

“Kim ki, bir işi beceriyor, bir şeyi kullanıyor, bir şeyden gerektiği gibi faydalanıyor, o şeye sahip olmalıdır; en uygunu, yakışanı da budur... Ve yine, kim ki, başkasının yararlanmadığı, yararlanmasını bilmediği bir şeyi elinde tutuyor ve ondan yararlanıyorsa, o şey, mal sahibinden çok onun sayılır…”

Kıssadan hisse…

Karaburun’da yaşanan budur…

Kıskandırır mı, kimilerini?

Hiç kuşkunuz olmasın…

Nokta…

Sonsöz: “Çalınan kapı hemen açılsaydı, ümidin, sabrın ve isteğin derecesi anlaşılmazdı… / Hz. Mevlana…”