Bugün Pazar...

Hiç bitmeyen sevgi ve saygıyla...

Atatürk’ü bu köşede anma ve hatırlama günü...

Bir kez daha...

Az bilinen yaşanmış bir öyküyü paylaşalım...

Bunu yaparken de...

DEÜ Atatürk İlke ve İnkılapları Enstitüsü Müdürü Prof. Dr. Kemal Arı’yı…

Saygıyla analım…

***

26 Ağustos 1922...

Cuma’yı…

Cumartesi’ye bağlayan sabah…

Saatler, tam 04:30’u gösteriyor…

Afyon Kocatepe’nin ayazı…

O saatlerde kemikleri donduruyor…

Tepenin zirvesi, sanki yıldızlarla kucaklaşmış gibi...

Şuhut’tan gelen Gazi Mustafa Kemal Paşa ve komutanlar…

Karargahta yerlerini almışlar...

Siperler içindeki Türk askerlerinin üzerine çiğ yağıyor...

Gazi Paşa saatine bakıyor ve...

Kamçılı elini aşağıya indirdiği anda…

Dağların eteklerine yerleştirilen bütün toplar ateşe başlıyor…

Gecenin insanı kendinden geçiren sessizliği…

En küçük çıtırtıyı bile en uzaklara ileten o sihirli dünya…

Birden yerini sanki bulutları yaran…

Gökyüzünü yırtan, kulakları sağır eden…

Dehşetengiz bir uğultuya bırakıyor...

Kocatepe ateş püskürüyor...

O şafak söken saatlerde…

Türk tarihi yazgısını yeniden yazıyor…

Tam zamanında…

Bu kez piyadeler harekete geçiyor…

Kükreyen Bozkurt şaha kalkmış...

Ne top, ne tüfek, ne ateş düşünüyor…

Ne de gövdelere çiviler gibi saplanan kurşunlar umurunda…

Düşmanın ana unsurları…

30 Ağustos günü Dumlupınar’da büyük ölçüde imha ediliyor…

Kaçmaya çalışan düşman askerleri…

Bu kez yolları kesen Fahrettin Paşa’ya bağlı süvarilerin…

Kılıçlarına teslim oluyorlar...

*** 

26 Ağustos'ta 1922 şafağında başlayan Büyük Taarruz…

Beş gün beş gece devam etti…

Mehmetçik aslanlar gibi saldırdı…

Düşmanın büyük kısmı kırıma uğdı; ayakta duramaz hale geldi…

***

Ve, 31 Ağustos sabahı…

Dört gecedir uyumayan Gazi Mustafa Kemal Paşa…

Kurmay heyetiyle savaş meydanını geziyor...

Her yerde binlerce düşman cesedi...

Ve hemen onun yanı başına…

Sanki uyur gibi uzanıvermiş Mehmetçik’in aziz naaşı...

Gazi Paşa müthiş duygulanıyor…

Görüntü o kadar ürkütücü ki…

Dudaklarından sadece şu kelimeler dökülüyor:

“Bu feci manzara, bütün insanlık için utanç verici bir olaydır... Ama biz vatanımızı korumak için gerekli savunmamızı yaptık... Buna bizi zorladılar…”

Ardından…

Tarihi bir emir veriyor:

“Cenazeler kaldırılıp gömülünceye kadar bir tane bile yerli veya yabancı gazeteci bu bölgeye sokulmasın… Bu feci manzarayı gören ecnebiler, yarın bizim için neler söylemezler…”

***

Atatürk’ün emri yerine getirildi…

Hayatını kaybeden Türk ve düşman askerleri…

Toprağa verilinceye kadar…

Bölgeye tek gazeteci ve foto muhabiri sokulmadı…

İşte bu nedenle…

O korkunç savaş meydanı…

Hiç bir gazetede fotoğrafla belgelenemedi…

Hala o korkunç manzarayı gösteren tek fotoğraf bulamazsınız…

Nokta…

Sonsöz: “Biz kimsenin düşmanı değiliz… Yalnız insanlığın düşmanı olanların düşmanıyız… / Gazi Mustafa Kemal Atatürk…”