Politikada renkli ve lezzetli kişiler vardır.

Bir de bunlara... mizahi hoşluk katan yazarlar vardır... Bir Hüseyin Günlü gibi.

Hüseyin Günlü...

Kula Mensucat Fabrikasında işçilik ve Sendika Başkanlığı... CHP’nin çeşitli kademelerinde yöneticilik, İl Disiplin Kurulu Başkanlığı... Uzun yıllar da İzmir İl Genel Meclisi, Karşıyaka ve İzmir Büyükşehir Belediye Meclisi Üyelikleri... yaptı.

Arı ve duru dilli... öyküler şiirler yazan,

Kitapları... çeşitli ödüller kazanan,

Halen de... köşe yazarlığı yapandı.

***

Oktay Konyar... hayata önceden de, şimdi de lezzet katan politikacı ve bir aktivistti...

Hele de... Bergama’da siyanürlü altın madenine karşı, yarı çıplak eylemleri asla unutulmaz. Asteriks lakabıyla, hapishane serüveni de... unutulmaz!

Hüseyin Günlü, 2003 yıllarında yazdığı : “Sen Hiç Tütün Ağacı Gördün mü ?” ve “Müjdeler Olsun VATAN Kurtuldu“ adlı kitaplarıyla... Oktay’ı yalnız bırakmadı.

Gönderdiğimiz kitaplarını okuyarak, güle oynaya... hapishaneden terhis oldu !

Hele de İbrahim Beyin cenaze törenini okurken...!

Oysa, bir insan sağken, cenaze töreni olur muydu hiç ? Oluyordu... işte yaklaşığıyla ;

***

Naaşını İzmir’e getirmek için akşam üzeri İrfan Hazar’ın arabasıyla yola çıktık...

Rifat Özer, Köksal Şaylan ve Derya Pozan’la, gece yarısı Beydağ Çomaklar Köyüne ulaştık... İbrahim Ağabeyi köy odasında kilim üstünde öyle yatarken görünce... içimiz sızladı !

Sabah erkenden yola çıktık... Açık kasa kamyonetin arkasındaki tabutun üstüne karlar yağıyordu... Arka camdan baktım, baktım da içten içe kızdım: yahu hiç değilse şu kış günü evinde otursaydın !

Bozdağ’da cenaze arabasına koyduk. İzmir’e hareket ettik. İkindi namazı için, Karşıyaka Osmanbey Camisine getirdik.

Söz birliği etmişçesine... Gazeteler, o gün, “İzmir siyaseti bir çınarını kaybetti“ diye manşetler atmıştı !

Cenaze namazı için camide, büyük bir kalabalık toplanmıştı... Caminin içi dışı insanlarla, çiçeklerle hınca hınç doluydu.

Cenaze arabası görününce büyük bir alkış tufanı koptu... Musalla taşına götürülürken “Baba... baba“ nidaları yeri göğü inletiyordu !

Cenazede kimler yoktu ki...

Olması doğal olanların dışında ;

CHP üst yönetiminin çiçekleri arasında,

İzmir politikasının tepesinde olanlar ile,

tabanında olanlar... camide buluşmuştu!

Musalla taşının önünde... önce Ömer Demircioğlu nöbet tuttu. Sonra Müslim Özdemir, Galip Akın, Köksal Şaylan...

Musalla taşının yanında da... öbür dünyadan onu karşılamaya gelen rahmetliler vardı :

Yakınları ve politikadaki bildik arkadaşları!

Ona sordular : dünyadakiler ne alemde ?

O da : Değişen bir şey yok... Kimileri hala birbirini kazıklamaya devam ediyor!

Sözde cenazeme geldiler, yine politika yapıyorlar... İbrahim Ağabeyleri nalları dikmiş, kimin umurunda ? diye yakınıyor...

Oda, öbür dünyacılara soruyordu :

Ahirette ne var ne yok vb... derken,

İmam namazı kıldırdı, helallik istedi :

Cemaat üç kere, ‘helal olsun’ dedi...

İbrahim Abi karşılayıcılarına : “hikayenin sonu hep böyle biter... hadi gidelim” dedi.

Sabah erkendenden telefon çaldı...

Eşim, Hüseyin hadi kalk... İbrahim Bey seni arıyor dedi !

Gülmeye çalıştım, beceremedim bile.

Öylesine mutluydum ki...

***

İbrahim Yılmaz... töreni okuduktan 10 yıl kadar sonra, 2015 yılında aramızdan ayrıldı... Hayal, uyurken görülen rüyadır diyenler vardı. Cenaze töreni de bir hayal gibi oldu. Sağlığında cenaze törenini de okuyan, nadir insanlardan biriydi...

Zaten... Nadir bir İnsandı !

İyi Yıllar...