Kurtuluşun öteki yakası: Kardeşime kurşun sıkmam

İzmir’de yaşayan tanınmış şairlerden Tuğrul Keskin’in yeni şiir kitabı Zito i Epanastasis (Yaşasın İsyan) yayınlandı. 1985 yılından bu yana 13 şiir kitabı yayınlayan Şair Keskin’in  Everest Yayınları’nca basılan son kitabı Anadolu’nun İşgali yıllarında geçen gerçek bir barış ve dostluk hikayesini şiirleştiriyor.
 
Savaşa karşı çıkan 200’den fazla Yunan Komünist Partisi üyesinin İzmir’in Balçova ilçesinde kurşuna dizilme olayı şöyle gelişiyor; “Sovyet Devrimi’nin de etkisiyle bütün dünyada kendisini hissettiren Sosyalizm, Yunanistan’da da önemli bir taraftar kitlesine sahiptir. Ve Yunan Komünist Partisi, 1919’da başlayan Anadolu İşgaline karşı Yunanistan’da büyük bir direnç gösterir. Bu eylemler sonucunda “vatana ihanetten” yargılanan yüzlerce Komünist Parti üyesinden 117’si “Kardeşime Kurşun Sıkmam” “Anadolu’nun işgali emperyal bir oyundur” dedikleri ve bu görüşlerinde ısrar ettikleri için Atina’da kurşuna dizilerek katledilirler. Fakat İşgal Kuvvetleri’nin Anadolu’yu işgalini engelleyemezler. İngiliz ve Yunan Orduları ile İzmir’e çıkan 200’ü aşkın Komünist Parti üyesi, o dönemde İşgal Kuvvetleri Komutanlığı’nın Merkezi de olan İnciraltı Sahili’nde aynı direnişi gösterirler ve yayınladıkları “Zito i Epanastasis” (Yaşasın İsyan) adlı Manifesto ile işgale karşı çıkışlarını sürdürürler. “Vatana İhanet” suçu ile açılan davalarda yargılanan 200 sosyalist asker, görüşlerinde ısrar ettikleri için, 1921 senesi Ocak Ayı’nın ilk günü İzmir’de İnciraltı Sahili denilen bölgede Yunan Askerleri tarafından kurşuna dizilerek katledilirler.
 
1920’lerin karanlık günlerinden günümüze sızan bu olayın, barış kavramının içinin böylesine boşaltıldığı günümüzde, dünyaya örnek oluşturabilecek güçte olduğunu vurgulayan Tuğrul Keskin “Geçtiğimiz bu karanlık süreçte de dünyanın ihtiyacı olan tek şey barıştır. Bundan 93 yıl önce “kardeşime kurşun sıkmam” diyen insanlar bu uğurda hayatlarını verdiler. Bir başka halkı öldürmemek için, kendi hayatlarını veren bu güzel insanlar, bizim topraklarımızda ölerek, İzmirlilerin kalplerine gömüldüler. Ben tarihçi değilim, bu kitap, bir tarih kitabı gibi okunmamalıdır. Bu kitap, vicdanın her zaman ne kadar vazgeçilmez olduğunun bir göstergesidir. Bundan böyle, Onların anısını yaşatmak ve mücadelelerini sürdürmek başta İzmirliler olma üzere, bütün insanlığın ortak borcudur. Bu kitaba onların manifestolarının adını koyarak, barış için canını vermiş bu insanlara kendi dillerinde bir selam göndermek istedim” dedi.