Başlıktaki “tsunami” kelimesine takılmayın…

Çünkü, bu yazıya vesile olan hayırlı gelişmelerin…

Hikayesi güzel, yarattığı “iyilik tsunamisi” her şeyden güzel!

***

İzmir’in 40 gün önce yaşadığı deprem…

Kenti ağlattı…

117 can verdik toprağa…

Bir o kadar can çıkardık gün ışığına beton yığınlarının arasından…

Onlarca yuva darmadağın oldu…

6.9 büyüklüğündeki deprem…

Başta Bayraklı olmak üzere…

Seferihisar, Bornova ve Karşıyaka’yı fena vurdu…

Hayat çöktü…

Acılar katmerlendi…

Kalpler soğudu…

Şimdi, hayata dönüşü sağlamak gerekiyordu…

Devlet Baba koştu geldi; sağ olsun ama…

İzmir, öyle bir kenetlendi ki…

Belki, doğal afet tarihinde böylesi az görülmüştür…

Hazır mutfaklar kuruldu…

Çadırlarda yeni hayatlar nefes almaya başladı…

İzmir Büyükşehir Belediyesi…

Depremde ocağını, mülkünü yitiren kimseyi ortada bırakmadı…

Evler açtı…

Aileleri otele yerleştirdi…

Üç öğün sıcak yemeği esirgemedi…

Yatak, yorgan, masa, kanepe aldı…

Faturaya bakmadı bile…

Hepsi karşılıksızdı…

İzmir’in depremzedesi acıları henüz kabuk bağlamadan…

Yeni bir hayata “merhaba” demeye hazırlanıyordu…

***

Sönen ocaklarda karınlar doyuyor…

Üst baş yenileniyor…

Ancak…

Parasız hiçbir şey dönmüyordu…

***

Yeni evlerde yeni hayatlar kurulacak…

Yeni ocaklar tütecek…

Yeni giysiler giyilecek…

Yeni hayatlara yeni adımlar atılacaktı…

Bütün bunlar…

Yardımsız / desteksiz olmuyordu…

Gelgelelim…

Belediyelerin bağış kampanyası yapması yasaktı…

Kampanya olmadan…

Bu iş nasıl yürüyecekti?

***

Filmi, geriye saralım…

Çok değil, Korona Belası’nın başladığı Mart ayına dönelim…

Salgın yüzünden…

İşini kaybeden…

Kepenk indiren…

Dükkan kirasını ödeyemeyen vatandaşa yardım için…

CHP'li büyükşehir başkanlarının başlattığı bağış kampanyaları…

İçişleri Bakanlığı genelgesiyle yasaklanmış…

Bankalardaki yardım hesapları bloke edilmişti…

Bu ilginç gelişme…

CHP’li belediye reislerini yeni projeler yaratmaya itti…

Nitekim…

İzmir’de dahiyane bir fikir geliştirildi…

O baba fikrin adı…

“Bir Kira Bir Yuva” oldu…

Üstelik, pek de güzel oldu…

***

150 yaşını geride bırakan İzmir Büyükşehir Belediyesi …

Ne yaptı biliyor musunuz?

Evini kaybeden, ocağı artık tütmeyen…

Hepsinden beteri…

Evinin “direğini kaybeden” İzmirli ile…

Yüreği “yardım sevdası” ile yanıp tutuşan hayırseveri buluşturdu…

Belki de ilk kez…

Bilinen haliyle ünlü özdeyişi tersine çevirip…

“Veren eli alan el gördü” birbiriyle gönülden kenetlendi…

Proje dibine kadar yasaldı…

Büyükşehir’in Reisi Tunç Soyer düğmeye bastı…

“Yaptığım yardımın nereye gideceğini bilmiyorum!” kuşkusu…

O dakika tarihe karıştı…

Veren dedi ki:

“Ben bir aileye beş ay kira yardımı yapacağım!”

Okey, işte öyle bir aile…

Tokalaştılar…

Belediye’nin eli paraya değmedi bile…

Yardım bankaya yattı…

Dekontu’nun bir kopyası Büyükşehir Belediyesi’ne ulaştı…

Hepsi…

Birikti… Birikti… Birikti…

Ve önceki gün kampanya sona erdiğinde…

Bir ay içinde…

Taahhüt edilen kira desteği 42 milyon 649 bin lira olarak kayıtlara geçti…

***

Eğer para saymıyorsanız…

Rakamlar can sıkıcıdır!

Ama…

An itibarıyla yazdığım rakamların her biri…

Hayırsever İzmir’in göğsünde birer madalyadır!

***

“Bir Kira Bir Yuva” kampanyasında…

Taahhüt edilen kira desteğini bi’kez daha hatırlatalım:

“42 milyon 649 bin lira…”

Bu kadim kentin 4 bin 643 hayırseveri…

Depremde evsiz kalan ailelere toplam 20 milyon 510 bin TL verdi…

Boş dairesinin anahtarını…

Hiç düşünmeden…

Depremzedelere veren yüzlerce aile var, bu şehirde…

İzmir’in kurumsal şirketleri…

Sanayiciler, holdingler destek için sıraya girdi…

Başkan Soyer’e sordum…

“Kefen parasını veren büyüklerimiz bile var!” dedi…

İyilik yapmak güzeldir…

Acılar deprem ve tsunami ile gelmişti ama…

Gönülden yardımların da…

Aslında “tsunmai”den pek farkı yoktu…

***

Bitiriyoruz…

Biraz ruhani olacak ama…

Genelde hepimiz inanırız şu atasözüne:

“İyilik eden iyilik bulur…”

Neden?

Çünkü…

İyilik yapanı herkes sever…

Gün gelir, iyilik yapan kişi zor duruma düşerse…

O’na da sevenleri iyilik yapmak için sıraya girer…

Mutlaka…

Her şeyin bir karşılığı vardır…

Nokta…

Sonsöz: “İyilik aradın mı, insanda kötülük kalmaz… / Hz. Mevlana…”